Sometimes, I feel like I would like to share something with my old friends, new friends and my family members. This is just a place where I, my friends and my family members can share our ideas and our interests.

Monday, March 7, 2011

မတတ္ႏုုိင္ေသာဆနၵ


မတတ္ႏုုိင္ေသာဆႏၵ




ဆႏၵေတြအမ်ားၾကီးထဲမွာ ဒီလိုုဆႏၵကိုု ခဏခဏျဖစ္မိတယ္။ ျဖစ္တိုုင္းလည္း ခံစားရတယ္။ အဲဒီဆႏၵကေတာ့ က်မတိုု ့ႏုုိင္ငံမွာ ကုုိယ္စိတ္၀င္စားတဲ့ဘာသာကုုိသင္ယူႏုုိင္ၾကရရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုုက္မလဲဆိုုတဲ့ဆႏၵပါ။ အနညး္စုုစာေတာ္တဲ့သူေတြ၊ စာေမးပဲြကုုိလွလွပပေအာင္ေအာင္မိဘကပံ့ပိုုးခံရတဲ့သူေတြကေတာ့ သူတုုိ ့လုုိခ်င္တဲ့လုုိင္းကုုိတက္ႏုုိင္ၾကေပမဲ့ ေယဘူယ်အားျဖင့္ကေတာ့ ကုုိယ္စိတ္၀င္စားတဲ့ လိုုင္းကိုုမေရြးခ်ယ္ႏုုိင္ၾကပါဘုူး။   စိတ္မ၀င္စားတဲ့ဘာသာကုုိ ဘဲြ ့ရဘိုု ့ဆိုုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ ့ဘဲသင္ယူၾကရေတာ့ စိတ္ေရာကိုုယ္ပါလည္း မၾကိဳးစားႏုုိင္ေတာ့ဘူး။ ကုုိယ္မွစိတ္မ၀င္စားတာ ဘယ္လိုုလုုပ္ ၾကိဳးစားခ်င္တဲ့ ေစ့ေဆာ္မွုုကျဖစ္လာမလဲ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ထက္ျမက္တက္ၾကြတဲ့ လူငယ္ေတြဟာ ထက္ျမက္တက္ၾကြသင့္သေလာက္ မထက္ျမက္မတက္ၾကြႏိုုင္၊ ေတာ္သင့္သေလာက္လည္း မေတာ္ႏုုိင္ၿဖစ္လာၾကရတယ္။

ဒီမွာ(US)ေတာ့ ခေလးေတြဟာ ငယ္စဥ္ကတည္းက သူတိုု ့စိတ္၀င္စားတဲ့ ေနရာေတြမွာ ပါ၀င္ႏုုိင္ခြင့္ေတြရိွတယ္။ မိဘေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း ကုုိယ့္ခေလး စိတ္၀င္စားျပီး၀ါသနာပါတာကုုိ ပ်ဳိးေထာင္ေပးႏိုုင္ၾကတယ္။ ပံ့ပိုုးေပးႏိုုင္ၾကတယ္။ ဒီေတာ့ ခေလးေတြကလည္း သူ၀ါသနာပါတာလုုပ္ရမွာမိုု ့အျမဲတက္ၾကြေနတယ္။ ဒီေတာ့သင္ယူခ်င္တယ္။ သင္ရင္လည္းတတ္ၾကတယ္။ (က်မတိုု ့နဲ ့ေျပာင္းျပန္။ က်မတိုု ့ကမသင္ယူခ်င္ဘူး။ သင္ရရင္လည္း စိတ္မ၀င္စားေတာ့ ျမန္ျမန္ျပီးခ်င္တယ္။မိဘအမ်ားစုုကလည္း ပိုုက္ဆံအကုုန္အက်ခံမွ ေပးႏုုိင္မဲ့ပ်ဳိးေထာင္ေပးမွုုမ်ဳိးကိုု မလုုပ္ႏုုိင္ၾကဘူး။)

ဥပမာေလးတစ္ခုု ေျပာရရင္ က်မေလာေလာဆယ္မွာ အေမရိကန္ ခေလးတစ္ေယာက္ နဲ ့project ေလးတစ္ခုုတဲြလုုပ္ေနရပါတယ္။ သူကငွက္ေတြကုုိသိပ္စိတ္၀င္စားပါတယ္။ သူ ့အသက္က ၁၃ ႏွစ္ဘဲရွိပါေသးတယ္။ သူ ့၀ါသနာ ကုုိ မိဘေတြက အားေပးၾကပါတယ္။ သူ ့ကုုိငွက္နဲ ့ဆုုိင္တဲ့သင္တန္းေတြ ပုုိ ့ေပးတယ္။ သက္ဆိုုင္ရာ သင္တန္းတိုု ့၊ organization တုုိ ့ကိုု အလ်ဥ္းသင့္သလိုု လိုုက္ေတြ  ့ျပီးေဆြးေႏြးတယ္။ ျပီးေတာ့ သူစိတ္၀င္စားတဲ့ ေနရာေတြ မွာ ေဗာ္လန္တီယာလုုပ္ေစတယ္။ သူက ရွစ္တန္းေက်ာင္းသားေလးပါ။ က်မနဲ ့အတူ ေနရာတစ္ခုုမွာ ငွက္ေတြ ပုုံမွန္ survey လုုပ္ၾကပါတယ္။ က်မကေတာ့သူ ့ရဲ  ့mentor သေဘာမ်ဳိးလည္းျဖစ္၊ ငွက္ေတြကိုုလည္း ေလ့လာမွတ္တမ္းတင္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ သူကဒီကငွက္ေတြကုုိ က်မထက္ပိုုသိပါတယ္။ ငယ္ငယ္ေလးကတည္း ကေလ့လာလာလိုု ့။ (က်မသိေနပါျပီ။ သူဟာဒီပုံစံအတုုိင္း ဆက္သြားရင္ တေန ့မွာ သိပၺံပညာရွင္တစ္ေယာက္ျဖစ္လာမွာပါ။) က်မနဲ ့အလုုပ္အတူလုုပ္ျပီးရင္ စႏၵယားသင္တန္းသြားပါတယ္။ ဒါလည္းသူ ့ရဲ  ့၀ါသနာေလးပါ။ က်မက က်မတိုု ့အတြက္အဲဒီေလာက္ေတာ့မမွန္းပါဘူး။ ဒီလုုိသင္တန္းေတြကပိုုက္ဆံ ရွိမွအဆင္ေျပတာဆိုုေတာ့။ ဒါေပမဲ့ ကုုိယ္၀ါသနာပါတဲ့ ဧရိယာမွာေတာ့ လုုပ္အားေပးခြင့္ရေစခ်င္ပါတယ္။ ဒီမွာလုုိဘဲ လုုပ္အားေပးကေန  သက္ဆိုုင္ရာဘာသာမွာ credit ေပးတာေလးေတြျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။ ခေလးေတြ ၊ လူငယ္ေတြအတြက္လည္း စာေတြကိုု မတတ္ပဲ က်က္ေနရတာထက္ တတ္ျပီး applyလုုပ္ႏုုိင္တာမ်ဳိးေတြ ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။ သက္ဆိုုင္ရာ ဌာနေတြကလည္း ေဗာ္လန္တီယာေတြ ရဲ  ့လုုပ္အားနဲ ့အခ်ိန္ကုုိ အက်ဳိးရွိေအာင္သံုုးျပီး အျပန္အလွန္ ေလးစားမွုုရွိေစခ်င္ပါတယ္။

ေနာက္ဥပမာေတြကေတာ့ က်မရဲ  ့သူငယ္ခ်င္းလိုု ့ဘဲေျပာေျပာ၊ လုုပ္ေဖၚကုုိင္ဘက္ လုုိ  ့ဘဲ ေျပာေျပာ ရတဲ့ scientists ေတြပါ။ တစ္ေယာက္က အဂၤလန္ကပါ။ သူကသူငယ္ငယ္ေလးထဲ ကေက်ာင္းျပီးရင္ Natural History Museum မွာ အေကာင္နမူနာေတြ သိပၺံနည္းက် ပံုုသြင္းစုုေဆာင္းတာကိုု အျမဲ၀င္ေလ့လာပါတယ္တဲ့။ သူၾကီးလာေတာ့လည္း အဲဒီလိုုဘဲ စုုေဆာင္းေလ့လာတဲ့ ပညာရွင္လုုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ အေမရိကန္ပါ။ ေျမြ၊ တိုု ့ဖါး တိုု ့ကင္းလိပ္ တိုု ့ပညာရွင္ပါ။ သူလည္း ငယ္ငယ္ေလးထဲ က ေက်ာင္းကျပန္လာရင္ အဲဒီလိုု ျပတိုုက္မွာ သြားသြားျပီး ေျမြေတြဖါးေတြကိုု ပံုုသြင္းတာတိုု ့၊ စုုေဆာင္းတာတိုု ့သုုေတသနလုုပ္တာတိုု ့ကုုိေလ့လာပါသတဲ့။ လုုပ္အားေပးပါသတဲ့။ ေနာင္ တကၠသုုိလ္ တက္ေတာ့လည္း အဲဒီပညာကုုိ ဘဲ သင္ယူျပီး တဘက္ကမ္းခပ္ေတာ္တဲ့ပါရဂူျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ (မင္းတုုိ ့ေက်ာင္းကျပန္လာရင္ ဘာေတြလုုပ္လည္းဆုုိခဲ့ရင္ေတာ့ က်ဴရွင္တက္တယ္ေျပာမလား။ ဘာမွမလုုပ္ဘူးေျပာမလား။ ကစားတယ္ေျပာမလား။ နဲနဲၾကီးေတာ့ လက္ဖက္ရည္ဆုုိင္ထိုုင္တယ္ေျပာမလား။ ခုုေခတ္မွာေတာ့အေခြဆိုုင္သြားတယ္ေျပာမလား။ လားေပါင္းမ်ားစြာနဲ ့စိတ္ေမာ။)

က်မပတ္၀န္းက်င္မွာလည္း သူတုုိ ့၀ါသနာပါတဲ့ ဘာသာရပ္နဲ ့ဆိုုင္တဲ့ေနရာေတြမွာ intern တိုု ့ volunteer တိုု ့လုုပ္ၾကျပီး ပညာယူတဲ့သူေတြအမ်ားၾကီးေတြ ့ေတြ ့ေနရေတာ့ က်မတိုု ့တိုုင္းျပည္မွာ အဲဒီလိုု အခြင့္အလန္းေတြဖန္တီးႏုုိင္ရင္ တုုိင္းျပည္အတြက္လည္း ေကာင္း၊ လူငယ္ေတြအတြက္လည္းေကာင္း ျဖစ္မွာလိုု ့စဥ္းစားမိပါတယ္။ ေက်ာင္းသားငယ္ငယ္ေလးေတြ ကလည္း အပင္ေလးေတြေလ့လာတာတိုု ့၊ ပရြက္ဆိတ္ေလးေတြေလ့လာတာတိုု ့၊ လိပ္ျပာေလးေတြေလ့လာတာတိုု ့အျမဲလိုုလိုု ေတြ ့ေနရေတာ့ ငါတိုု ့ေတြလည္းငါတုုိ ့၀ါသနာပါတာေတြ၊ စိတ္၀င္စားတာေတြ ေရြးခ်ယ္ႏုုိင္ခြင့္ရရင္ သိပ္ေကာင္းမွာဘဲ ဆိုုတဲ့ ျပင္းျပတဲ့ဆႏၵေလးျဖစ္မိပါတယ္။ ဒါဆိုု လူေတာ္ေတြပိုုမ်ားလာမွာလိုု ့ လည္းေတြးေနမိပါေတာ့တယ္။

ရြက္ပုုန္းသီးမ်ား  photo: Iora


Comments are welcome.

Thanks for visiting.
Iora

8 comments:

  1. ညီလင္းသစ္March 7, 2011 at 3:31 PM

    ေျမေတာင္ေျမႇာက္ေပး ခံရတဲ့ ကေလးေတြရဲ႕ ဘဝေလးေတြက တကယ္ အားက်ဖို႔ ေကာင္းပါတယ္၊ ပညာကို တန္ဖိုးထားတဲ့ ေနရာမွာ ႀကီးျပင္းခြင့္ ရၾကေတာ့လည္း... ... ...၊

    စကားမစပ္ ပို႔စ္နဲ႔ သ႐ုပ္ေဖာ္ ဓါတ္ပံုေလး လိုက္တယ္ဗ်...။

    ReplyDelete
  2. ျမန္မာျပည္ ပညာေရးအေၾကာင္းေျပာရရင္ ေျပာမဆံုးေပါင္ ေတာသံုးေတာင္ ျဖစ္ရဦးမယ္ေနာ္။
    ပညာေရးမေျပာနဲ႔ အားကစားေတာင္ သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ ေက်ာင္းသားေတြအားလံုး ၾကိဳက္ရာ အားကစားလုပ္လို႔ရေအာင္ စီမံေပးထားတယ္။ ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းသားတိုင္း အားကစားလုပ္ရတယ္
    ျမန္မာျပည္မွာ ေက်ာင္းသားနဲ႔အားကစားက သီးသန္႔လိုျဖစ္ေနတယ္။
    ဒါေၾကာင္႕လည္း အားကစားမွာလည္း သူမ်ားေတြရဲ႕ ေနာက္မွာ ျဖစ္ေနတယ္။
    ပညာေရးေတာ႔ မေျပာနဲ႔ေတာ႔.. ေက်ာင္းတစ္ခုမွာ ဆရာမ လုပ္ခဲ႔ဖူးတယ္..
    ဆရာ၊ဆရာမေတြကို အမိန္႔ထုတ္ထားတယ္.. ေက်ာင္းသားတိုင္းကို မက်ေအာင္ စာေမးပြဲစစ္ဖို႔..
    ဒီအမိန္႔ေၾကာင္႔ ဥာဏ္ရည္မမွီတဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြကိုလည္း အေအာင္ေပးခဲ႔ရတယ္.. ဒီေတာ႔ ေအာင္မယ္လို႔ သိေနတဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြက ထူးထူးျခားျခား ၾကိဳးစားခ်င္ပါဦးမလားေနာ္.... ေပေတေနတဲ႔ ေက်ာင္းသားလဲ အခ်ိန္တန္ စာေမးပြဲေအာင္လာတာပဲ။ ပညာေရးက ဘာကို ဦးစားေပးျပီး ဘာကိုရည္ရြယ္မွန္း မသိေတာ႔ဘူး။ ျပီးေတာ႔ သူတို႔က လူငယ္ေတြ ပညာတတ္ၾကီးျဖစ္မွာကို စိုးရိမ္တဲ႔စိတ္ေတြ ရွိတယ္.. မတတ္ေလ ေကာင္းေလလို႔ ခံယူထားၾကပံုရတယ္.. ဒီလိုနဲ႔ ပညာေရးက ေ၀းေ၀းလာတာ.. ခုဆို......................................................



    (ေခ်ာ)

    ReplyDelete
  3. ကုုိညီလင္းသစ္..
    ပညာကိုုတန္ဖုုိးထားတဲ့ ေနရာမွာ လူျဖစ္ရတာလည္း ကုုသုုိလ္တစ္မ်ဳိးဘဲေနာ္။
    စကားမစပ္..ပိုု ့စ္ နဲ ့ဓါတ္ပုုံနဲ ့လိုုက္တယ္ဆိုုလိုု ့ေက်းဇူးေနာ။

    ေခ်ာေရ..
    ျပင္ညာေရး..အဲေလ ပညာေရးကေတာ့ အေကာင္၀ါသနာပါသူက အပင္ဘာသာယူရရလိုုယူရ၊ အပင္၀ါသနာပါသူကအေကာင္ဘာသာယူရလိုုယူရ၊ အေကာင္ျဖစ္ျဖစ္ အပင္ျဖစ္ျဖစ္စိတ္၀င္စားပါတယ္ဆုုိတဲ့သူက စိတ္ပညာယူရလိုု ယူရ နဲ ့။
    ဟင္းးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး

    Iora

    ReplyDelete
  4. ျမန္မာျပည္က လူငယ္ေတြကေတာ့ အခုဆို စိတ္၀င္စားတဲ့ ပညာကို သင္ဖို႔ထက္ ေက်ာင္းျပီးရင္ အလုပ္ျမန္ျမန္နဲ႔ ပိုက္ဆံမ်ားမ်ားရမယ့္ အလုပ္ပဲ ေရြးၾကေတာ့တယ္..

    ReplyDelete
  5. Sunny ေရ..
    လူငယ္ေတြကလမ္းေပ်ာက္ေနတယ္ေနာ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားပါဘဲေလ။
    လာလည္လိုု ့ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေနာက္လည္းလာလည္ေနာ္။
    ခင္မင္ေလးစားေသာ
    Iora

    ReplyDelete
  6. ဟုတ္တယ္အစ္မေရ။ လူဆိုတာ ကုိယ္၀ါသနာပါရာကိုလုပ္ရရင္ ပိုၿပီးတက္ၾကြ စိတ္အားထက္သန္ၾကတယ္မဟုတ္လား။ ကိုယ္၀ါသနာပါရာကို ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရၾကရင္ေတာ႔ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။

    ReplyDelete
  7. ဟုုတ္တာေပါ့။ ကုုိယ္တိုု ့အခုု blog ေတြေရးၾက၊ဖတ္ၾကသလိုုေပါ့။ ကုုိယ္စိတ္ပါတဲ့အလုုပ္ဆိုုေတာ့ ေသေသေၾကေၾက ဆုုိသလိုုၾကိဳးပမ္းၾကတာေပါ့ေနာ္။ ေက်ာင္းေတြတိုုးမဲ့အစား ဘာသာရပ္ေတြတုုိးရင္ေကာင္းမယ္။

    ReplyDelete
  8. အဲဒီကေလးေလးကုိ အားက်လုိက္တာ။ ကုိယ္လဲ အပင္နဲ႔ အေကာင္ေတြအေၾကာင္းကုိ သုေတသနျပဳတဲ့သူ အရမ္းျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာ။

    JJ

    ReplyDelete

မွတ္ခ်က္ေလးေတြကိုုရင္းႏွီးခင္မင္စြာေပးႏုုိင္ပါတယ္ရွင္။ ေက်းဇူးတင္လွ်က္ပါ။