Sometimes, I feel like I would like to share something with my old friends, new friends and my family members. This is just a place where I, my friends and my family members can share our ideas and our interests.

Friday, February 8, 2013

ခံစားမွုုေပးတဲ့ေနရာေလး



ဒီေနရာေလးကိုုစြန္ ့ခြာရမယ္ဆိုုေတာ့စိတ္ထဲမွာတမ်ဳိးဘဲခံစားရတယ္။
ဒီေနရာေလးမွာအခ်ိန္ရတုုိင္းထုုိင္ခဲ့တယ္။ စိတ္ညစ္စရာေတြစိတ္ေပ်ာ္စရာေတြစိတ္ဓါတ္က်စရာေတြစိတ္ဓါတ္တက္စရာေတြ
လြမ္းေဆြးစရာေတြတမ္းတစရာေတြမေက်နပ္တာေတြေက်နပ္တာေတြအားငယ္ရတာေတြအားက်ရတာေတြ
မခ်င့္မရဲျဖစ္ရတာေတြအားရတာေတြအလုုိမက်တာေတြပီတိျဖစ္ရတာေတြ....အစံုုပါဘဲေလ။
ဒီေနရာေလးဆုုိတာက်မအခုုေနေနတဲ့အိမ္ခန္းေလးရဲ  ့ျပဴတင္းနေဘးကမနက္စာစားစားပဲြေလးပါ။

ဒီေနရာေလးကေနအျပင္ဘက္ကုုိၾကည့္လိုုက္ရင္ျခံေနာက္ဖက္ကတုုိက္အိမ္ေတြရဲ  ့ေနာက္ဖက္ေတြကိုုျမင္ေနရတယ္။
အားလံုုးကသံုုးထပ္တုုိက္ေတြခ်ည့္ဘဲ။ အဲတုုိက္ဆုုိလိုု ့ေျပာရဦးမယ္။ တကယ္ေတာ့တုုိက္နဲ ့တူေအာင္ေဆာက္ထားတာေတြပါ။ အျမင္မွာတုုိက္အိမ္အတုုိင္းဘဲ။ ေခါက္ၾကည့္ကိုုင္ၾကည့္မွသစ္သားလားၾကိတ္သားလားအဲဒီလိုုအသားမ်ဳိးေတြနဲ ့တည္ေဆာက္ထားတာပါ။
ဒါေၾကာင့္ျမန္မာျပည္မွာတုုန္းကအေမရိကန္ရုုပ္ရွင္ေတြၾကည့္ရင္ကားေတြျဖတ္တုုိက္ျပီးတစ္ဘက္ကျပန္ထြက္လာတာတုုိ ့
လူတုုိ ့ပစၥည္းတိုု ့အင္နဲ ့အားနဲ ့ဆဲြပစ္လိုုက္ရင္အိမ္နံရံကိုုေပါက္ျပီးထြက္သြားတာေတြျမင္ခဲ့ရတာကိုုးလိုု ့အေတြးေတြရခဲ့ရေသးတယ္။

ထူးျခားတာကဒီဘက္ကအိမ္ေတြကျမန္မာျပည္ကလိုုမ်ဳိးေခါင္မိုုးေတြကိုုမျမင္ရဘူး။ နံရံအျမင့္ဆံုုးသြားတာနဲ ့တံုုးတိတိဘဲျပီးသြားတယ္။ အုုပ္မိုုးထားတဲ့ေခါင္မိုုးကိုုမေတြ ့ရဘူး။ မေတြ ့ရဘူးဆုုိတာထက္ရွိကိုု္မရွိဘူး။ ေရလံုုမိုုးလံုုျဖစ္ေအာင္ဘယ္လိုုမ်ားေဆာက္ထားတယ္ဆုုိတာထိေတာ့လည္း
ဆက္မေတြးခ်င္ေတာ့မသိခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ က်မမွာတစ္ျခားေတြးစရာေတြအမ်ားၾကီးရွိေနေသးတယ္ေလ။

အဲဒီတုုိက္ေတြထိလွမ္းမၾကည့္ပဲ အနီးအနားကိုုပဲကပ္ျပီးေငးမိမယ္ဆုုိရင္ေတာ့က်မတစ္ခါကမိုုးတမနက္ရဲ့ခံစားခ်က္မွာေရးခဲ့သလိုုဘဲ ျပဴတင္းနဲ ့ကပ္လ်က္မွာ
အျမဲလိုုလုုိခရမ္းျပာပန္းေသးေသးအဆုုပ္ေလးေတြပြင့္ေနတဲ့က်မႏွစ္သက္တဲ့ရုုိ  ့စ္ေမရီျခံဳၾကီးရွိတယ္။ သူ ့ရဲ  ့ရနံ ့ကတစ္မ်ဳိး။ သူ ့ကုုိမထိရင္ဘာမွအနံ ့မရဘူး။ နမ္းၾကည့္ရင္ေတာ့ရရင္ရမွာေပါ့ေလ။ က်မဆုုိလိုုတာကျဖတ္သြားျဖတ္လာျမင္ရုုံအေနအထားကိုုဆုုိလိုုတာပါ။ အဲ..နဲနဲေလးပြတ္တုုိက္ျပီးသူ ့ေဘးကျဖတ္ေလွ်ာက္သြားလိုုက္တာနဲ ့သူ ့ရဲ  ့သင္းပ်ံ  ့ေမႊးၾကိဳင္ျပီးႏွစ္ျခိဳက္စရာေကာင္းလွတဲ့
ရနံ ့ကုုိကိုုယ္မွာစဲြျပီးရေနေတာ့တာဘဲ။ ျခံထဲမွာဟုုိတုုိးဒီတုုိးဟုုိၾကည့္ဒီၾကည့္စပ္စပ္စုုစုုေထြလီကာလီေတြေတြလုုပ္ေနရင္လည္း
သူ ့စီကအနံ ့ကစဲြျပီးဆက္ရေနတုုန္းဘဲ။



ရုုိ  ့ေမရီျခံဳပင္ၾကီးကိုုေက်ာ္ျပီးဆက္ေငးရင္ေတာ့တစ္ပင္လံုုးအ၀ါေရာင္အသီးေတြေ၀ေနတဲ့ေရွာက္ပင္လိုုလိုုသံပုုယိုုပင္လုုိလိုုကိုုေတြ ့ရဦးမွာပါ။
ဒီမွာကလည္းအဲဒီလိုု သံပုုရာတုုိ ့ေရွာက္တိုု ့လိုုအမ်ဳိးေတြအမ်ဴိးစံုုလင္မ်ားျပားလြန္းလိုု ့ဘယ္ဟာကေရွာက္ဘယ္ဟာကလိေမၼာ္ ဘယ္ဟာကသံပုုယိုု၊ သံပုုရာမခဲြတတ္ႏုုိင္ေအာင္ပါဘဲ။ အဲဒီေတာ့က်မကျခံထဲကအပင္ကေရွာက္သီးပံုုနဲ ့ပုုိတူလိုု ့ေရွာက္သီးလိုု ့ဘဲကုုိယ့္ဖာသာကိုုယ္သေဘာတူေခၚတယ္ေလ။
အရြက္ကေတာ့ေရွာက္ရြက္စစ္စစ္နဲ ့မတူျပန္ဘူး။ ဒါေပမဲ့သံပုုယိုုရြက္နဲ ့လည္းမတူလွျပန္ဘူး။ ဒီေတာ့က်မကသူ ့ကိုုအပင္ကုုိေရွာက္ပင္အသီးကိုုေရွာက္သီးလိုု ့ဘဲေခၚတယ္။





ေရွာက္ပင္ရဲ  ့ကပ္လ်က္ေနာက္ဖက္မွာေတာ့သိပ္လွတဲ ့ခ်ယ္ရီပင္ႏွစ္ပင္ရွိျပန္ပါတယ္။ ခုုခ်ိန္မွာေတာ့ဘာအပြင့္အဖူးမွမရွိပဲအရြက္စိမ္းေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးေတြပဲျမင္ေနရတယ္ေလ။ ေအာ္..ေမ့လုုိ ့ျပဴတင္းနဲ ့ကပ္လ်က္မွာ
ပုုတုုန္းငွက္ေလးေတြ၀တ္ရည္လာလာစုုတ္တဲ့ပန္းဆီေရာင္ပန္းလွလွေလးေတြပြင့္တဲ့အပင္ေလးလည္းရွိေသးတယ္။





ေျမျပင္ဖက္ကိုုစိုုက္ၾကည့္လိုုက္ရင္ေတာ့အိမ္ရွင္စိုုက္ထားတဲ့စိမ္းဖါးဖါးအရြက္လွလွေတြၾကားထဲက
လိေမၼာ္ေရာင္ပန္းလွလွေတြလွုုိင္ေနေအာင္ပြင့္ေနၾကတာအျမဲလိုုျမင္ေနရတာေပါ့။ ခ်င္းျပည္မွာအဲဒီပန္းေလးေတြကိုုေတာင္ၾကာလိုု ့ေခၚၾကတယ္။ ခ်င္းျပည္မွာအဲဒီပန္းေလးေတြစေတြ ့ဘူးတုုန္းကလည္းသိပ္ႏွစ္သက္မိတာဘဲ။
အဲဒီပန္းေလးေတြကစားလိုု ့ရတယ္တဲ့။ ဒါေပမဲ့က်မေတာ့အလွဆင္တာကလဲြလိုု ့မစားျဖစ္ခဲ့ဘူး။ အရြက္ေတြသာစားလိုု ့ရတယ္ဆုုိရင္အျမဲအညြန္ ့ေလးေတြနဲ ့စိမ္းစုုိလတ္ဆတ္ေနတဲ့အဲဒီအရြက္ေတြကိုုက်မစားျဖစ္ခဲ့မွာ
ေသခ်ာပါတယ္။



အဲဒီလိေမၼာ္ေရာင္ပန္းျခံဳခင္းေလးနဲ ့ကပ္လ်က္မွာသစ္သားျပားေတြနဲ ့ကာထားတဲ့ျခံစည္းရိုုးရွိတယ္။ ပန္းေတြနဲ ့သစ္သားျပားစည္းရိုုးကလိုုက္ဖက္လြန္းတယ္လိုု ့က်မထင္မိတယ္။ သစ္သားျပားကသဘာ၀အေရာင္ညိဳမြဲမဲြနဲ ့ေလ။







သစ္သားစည္းရုုိးနဲ ့ကပ္လ်က္မွာေတာ့တစ္ဖက္ျခံကစုုိက္ထားတဲ့သစ္ပင္စိမ္းေတာက္ေတာက္ၾကီးကိုုျမင္ေနရျပန္ပါတယ္။
အဲဒီအပင္ၾကီးကက်မတိုု ့ဟုုိးငယ္ငယ္တုုန္းကအျမဲစိတ္ကူးေတြ၊ စာအုုပ္ေတြျပကၡဒိန္ေတြထဲကအျမင္ေတြနဲ ့မွန္းျပီးပုုံဆဲြခဲ့တဲ့ခရစ္စမတ္သီးအနီေလးေတြနဲ ့ အရြက္ပတ္လည္ခြ်န္ခၽြန္ေလးေတြနဲ ့စိမ္းေတာက္ေတာက္ေလးေတြရဲ  ့
အပင္ပါလားဆုုိတာအဲဒီအပင္ၾကီးမွာအသီးနီနီေလးေတြအရြက္ခၽြန္ခၽြန္ေလးေတြကိုု အနီးကပ္မ်က္စိနဲ ့တပ္အပ္ေတြ ့မွသိေတာ့တယ္။



အဲဒီအသီးနီေလးေတြနဲ ့အရြက္ခၽြန္ေတြကိုုမၾကာမၾကာၾကည့္မိျမင္မိေတာ့ၾကည့္မိျမင္မိတုုိင္းက်မငယ္ငယ္ကပုုိ ့စကဒ္
ေလးေတြအျမဲဆဲြေပးခဲ့တဲ့ ဒက္ဒီ့ကိုုသတိရလြမ္းဆြတ္မိတယ္။ ဒက္ဒီကပန္းခ်ီဆဲြတယ္။ အစ္ကုုိတစ္ေယာက္ကလည္းပန္းခ်ီဆဲြတယ္ေလ။ အဲဒီအပင္ၾကီးကိုုၾကည့္မိတုုိင္းဒီအေတြးမွ်င္ရဲ  ့အစဥ္အတုုိင္းဒက္ဒီနဲ ့အစ္ကုုိကိုုသတိရလြမ္းဆြတ္မိျပီးရင္ထဲမွာ
နာက်င္မွုုေတြတခ်ဳိ  ့ၾကည္ႏူးမွုုေတြတခ်ဳိ  ့ျပည့္ျပည့္လာတတ္တယ္။ နာက်င္တာကေတာ့သူတိုု ့ေတြကိုုအေတြးနဲ ့အိမ္မက္ေတြထဲကလြဲရင္ဘယ္ေတာ့မွစကားမေျပာႏုုိင္မထိေတြ ့ႏုုိင္ေတာ့လိုု ့ပါ။
ၾကည္ႏူးရတာကေတာ့သူတိုု ့ဖန္တီးေပးခဲ့တဲ့ပန္းခ်ီကားေတြ ပုုိ ့စကဒ္ေတြနဲ ့အတူက်မကိုုခ်စ္လိုု ့လုုပ္ေပးခဲ့တဲ့ပန္းခ်ီေတြပိုု ့စကဒ္ေတြေနာက္ကြယ္ကေႏြးေထြးႏုုညံ့တဲ့ေမတၱာကိုုခံစားသတိရမိလိုု ့ပါ။



အခုုက်မဒီေနရာေလးမွာဆက္ထုုိင္ႏုုိင္ေတာ့မွာမဟုုတ္ဘူးဆုုိေတာ့အမ်ဳိးအမည္မေဖၚျပႏုုိင္တဲ့ခံစားမွုုတမ်ဳိးရင္ထဲကိုု
ေရာက္ေရာက္လာတယ္။ က်မဟာဘာျဖစ္လိုု ့မျမဲတဲ့အရာေတြကုုိတြယ္တာမွန္းမသိတြယ္တာေနမိတာလဲလိုု ့ေတြးေနမိတယ္။
တကယ္ေတာ့ဒီျမင္ကြင္းေလးဟာဒီကုုိေရာက္မွရလာတဲ့ျမင္ကြင္းေလးပါ။ ဒါေပမဲ့ျမင္ကြင္းေလးနဲ ့တစ္ဆက္တည္းက်မဘ၀နဲ ့ပတ္သက္မွုုေတြကိုု
သယ္ေဆာင္ေပးလာတတ္တာေလးကိုုက်မႏွစ္သက္ေနမိသလိုုျပဴတင္းေဘးကပ္လ်က္ကပန္းပင္ေလးကပန္းပြင့္ေလးေတြကိုု
အျမဲလာျပီးမနားတမ္းေတာင္ပံခတ္ရင္း၀တ္ရည္စုုတ္တတ္တဲ့လက္မေလာက္ပဲရွိတဲ့ငွက္ပုုတုုန္း (၀တ္ရည္စုုတ္တတ္တဲ့ Humming birds)ေလးေတြကိုုလည္းတြယ္တာေနမိတယ္။

က်မဒီေနရာမွာဘဲထုုိင္ျပီးဒီစာကိုုေရးေနမိတယ္။
ေနာင္ကိုုဒီလိုုအေတြးေတြအျမင္ေတြကိုုစဥ္းစားျပီးေရးရင္ဒီလိုုေရးႏိုုင္မယ္မထင္ဘူး။ ပီပီျပင္ျပင္ေလးလည္းမွတ္မိခ်င္မွမွတ္မိလိမ့္မယ္။ မွတ္မိခ်င္လည္းမွတ္မိလိမ့္မယ္။ မေျပာတတ္ဘူး။ က်မရင္ထဲမွာဘယ္အထိစဲြေနမလဲဆုုိတာတကယ္ခဲြသြားေတာ့မွသိမွာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ၾကာလာျပန္ေတာ့အရာအားလံုုးေ၀၀ါးျပီးေမ့သြားရျပန္တာပါဘဲ။ ဒါကိုုလည္းသိဘူးခံစားဘူးလ်က္ရဲ့
က်မခံစားခ်က္ေလးကိုုဒီေနရာေလးနဲ ့မခဲြခြာခင္မွတ္တမ္းေရးထားခ်င္မိတယ္။

သစ္ပင္ေလးေတြစိမ္းစုုိေနတဲ့ ဒါမွမဟုုတ္ စမ္းေခ်ာင္းေလးစီးေနတဲ့ ဒါမွမဟုုတ္ ေတာင္တန္းျပာမွုုိင္းမွုုိင္းၾကီးေတြလွမ္းျမင္ေနရတဲ့ ဒါမွမဟုုတ္ အရုုိင္းပန္းေလးေတြနဲ ့ေ၀ေနတဲ့ ဒါမွမဟုုတ္ငွက္သံေလးေတြၾကားရငွက္ေလးေတြျမင္ရတဲ့
ဒါမွမဟုုတ္စိမ္းစုုိ၀ါလြင္ေနတဲ့ျမက္ရုုိင္းခင္းၾကီးကိုုလွမ္းျမင္ေနရတဲ့ ျမင္ကြင္းေလးေပးမဲ့ ျပဴတင္းေလးတစ္ခုုပိုုင္ဆုုိင္ခ်င္မိတယ္။
သိပ္အမ်ားၾကီးမလိုုပါဘူး။ ျပဴတင္းေလးတစ္ခုုတည္းေလာက္ပါ။


 ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္။
ခင္မင္ေလးစားေသာ...
အိုုင္အိုုရာ











27 comments:

  1. ပန္းေလးေတြၾကည္႔ျပီးတခုခုကုိလြမ္းသလုိခံစားလုိက္ရျပီ
    ခ်ယ္ရီပင္ေအာက္က ပြင္႔ဖတ္ခရမ္းေရာင္ေလးေတြ တြဲတြဲေလးက်ေနတဲ႔ပန္းက
    ဂ်က္တုိ႔ေတာင္ၾကီးမွာ အမ်ားၾကီးပဲ ပန္းနာမည္ေတာ႔မသိပါဘူး
    တျခးပန္းလွလွေလးေတြကုိ အျမဲျမင္ရတဲ႔ျပတင္းေပါက္ေလးတခု ေတာ႔ ဂ်က္ကုိယ္တုိင္လဲ လုိခ်င္မိတယ္
    စ္မးေခ်ာင္းေလးပါရွခဲ႔ရင္ေတာ႔ အတုိင္းထက္အလြန္ပါပဲေနာ္
    ေရွာက္သီးကုိခူးျပီးသုပ္စားလုိက္ခ်င္တယ္

    ReplyDelete
  2. အယ္.တူေနတယ္ ၿပတင္းေပါက္ခ်စ္တာၿခင္း..ပန္းကေလးေတြကလည္း လွလိုက္တာ..ဒီဖက္မွာ မေတြ ့ဖူးဘူး..ၿပတင္းေပါက္အသစ္ေလးကေန ၿမင္ရမယ့္ အေၾကာင္းေလးေတြ ေစာင့္ေနပါတယ္ေနာ္..

    ReplyDelete
  3. ပန္းေလးေတြ အရမ္းလွတာပဲ မမ... မမဘယ္သြားမလို႔လဲဟင္ :( :( :(

    ReplyDelete
  4. ဂ်က္..
    ကိုုယ္ေရွာက္သီးသုုပ္စားျပီးပန္းေလးေတြထုုိင္ေငးဘူးေသးတယ္အဲဒီေနရာေလးက။
    အဲဒီပန္းနံမည္ေလးျမန္မာလိုုသိခ်င္လုုိက္တာဂ်က္ရယ္။

    စန္းထြန္း..
    ျပဴတင္းအသစ္ေလးကေနသစ္ပင္ေတြနဲ ့ငွက္ေလးေတြျမင္ရတယ္စန္းထြန္းေရ။
    စမ္းေခ်ာင္းေလးမဟုုတ္ေပမဲ့ေရကန္ေလးလည္းျမင္ေနရတယ္။ ျပဴတင္းအသစ္ေလးအေၾကာင္းေရးျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ အခ်ိန္အရမ္းရွားေနတယ္ကြယ္။ ျပဴတင္းေပါက္ခ်စ္တာခ်င္းတူလိုု ့စန္းထြန္းကိုုပုုိခ်စ္သြားျပီ။ း)

    ကန္ဒီေလး..
    ရာသီအလိုုက္ပြင့္တဲ့တျခားပန္းေလးေတြလည္းရွိေသးတယ္။ သိပ္လွတာဘဲ။ အခ်ိန္ရတဲ့အခါမွတင္လုုိက္မယ္ေနာ္။
    ေနရာသစ္တစ္ခုုကိုုပါခေလးေရ။

    ခ်စ္ေသာ..
    အိုုင္အိုုရာ



    ReplyDelete
  5. ပန္းေလးေတြေရာ ....ျပတင္းေပါက္က ျမင္ေနရတဲ႔ ရွဳခင္းေတြအားလံုးကုိေရာ ျပတင္းေပါက္ေလးကိုေရာ
    မမဘယ္ေလာက္လြမ္းေနမယ္ဆုိတာ ညေလးခံစားမိပါတယ္....အဲလုိပါပဲ...အေျပာင္းအလဲဆုိတာ
    အျမဲရွိေနတာမလား.......ဘယ္တတ္ႏုိင္ပါ႔မလဲ မရယ္...ခ်က္ခ်င္းၾကီးေတာ႔ ဘယ္ေမ႔ႏုိင္ပါ႔မလဲ
    အခ်ိန္ၾကာလာလို႔ တျခားေနရာေဒသတစ္ခုမွာ အသားက်က်စီးေျမာမိတဲ႔အခါက်မွ ေနသားက်သြားမယ္ထင္ရဲ႕
    အဲလိုပဲ ေမွ်ာ္လင္႔မိတယ္...:) ပန္းေလးေတြ အရမ္းလွတယ္မ ရွဳခင္းေလးေတြလဲ အခ်ိန္ရရင္တင္ေပးပါအံုးေနာ္
    ခင္လ်က္ မုိးနတ္

    (အမအိမ္ေလးကို မုိးနတ္တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးခဲ႔ပါဘူးးးးးး ခုမွ ပထမဆံုးအၾကိမ္ေရာက္ျဖစ္ခဲ႔တယ္...
    ေနာက္လဲ အျမဲလာလည္လုိ႔ရေအာင္ လင္႔ခ်ိတ္ထားလုိက္ပါျပီ....)

    ReplyDelete
  6. မမေရ.. အဲဒီျပတင္းေလးကိုျမင္ေတာ့ ညီမေလး ခုေနေနတဲ့အခန္းရဲ႕ ျပတင္းေပါက္ကေလးနဲ႔တူလို႔ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ ခုေနရာေလးကို ခဲြျပီး ထားခဲ့ရမယ္ဆိုရင္ မမလို ခံစားခ်က္မ်ိဳးျဖစ္လာမွာ အေသအခ်ာပဲ ;( .. ညီမရဲ႕ ျပတင္းေပါက္ေရွ႕က တိုက္ခန္းေတြကေတာ့ ေရွ႔မ်က္ႏွာစာေတြ.။ ပန္းပင္တစ္ခ်ိဳ႕လည္းရွိတယ္။။။ ေနရာသစ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ မမ.။

    ReplyDelete
  7. Hey..........Dear!
    You'll find new lovely window soon,i hope.I'll just sit beside with you at that new one watching beautiful scene,trees,bushes,flowers and birds in this blog.Currently I try to go Moeyunngyi for bird watching and miss you.
    With love,
    Gyidaw.

    ReplyDelete
  8. ညေလးမုုိးနတ္ေရ..
    ခင္ခင္မင္မင္နဲ ့အေရာက္လာခဲ့လိုု ့ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္။ အားတဲ့အခါစိတ္ပါတဲ့အခါထပ္လာလည္ပါလိုု ့လည္းဖိတ္ပါတယ္။ း)
    ညေလးအိမ္ကိုုလည္းအရင္ရက္ေတြအတြင္းမွာလာလည္ျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္။
    အဲဒီပန္းေလးေတြကေလ..ေသခ်ာၾကည့္ေလခ်စ္စရာေကာင္းေလဘဲ။သိလားညေလး။ ေနရာသစ္ကရွုုခင္းေလးအားတဲ့အခါတင္ျဖစ္မယ္ထင္ပါရဲ ့။

    စႏုုိး...
    ဟုုတ္တယ္စႏုုိးေရ။ ႏွစ္သက္စရာေနရာေလးကိုုခဲြခြာရမယ္ဆုုိရင္ဒီလုုိဘဲခံစားရမယ္ထင္တယ္။
    ဒီေနရာေလးေတြကတမ်ဳိးဘဲ။ ပန္းျခံေတြကိုုအိမ္ေနာက္ေတြမွာထားၾကတာမ်ားတယ္။ မိသားစုုေတြလြတ္လြတ္လပ္လပ္အပန္းေျဖႏုုိင္ၾကေအာင္လိုု ့ထင္တယ္။ ေနရာသစ္မွာအသားမက်ေသးဘူးစႏုုိးေရ။ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်င္ပါတယ္။

    ြMy dearest Gyidaw...
    I think, because of your wish I found a new lovely window giving the scene of beautiful trees and birds and lake. I hope we can sit together feeling the pleasant scene in this blog later or sooner. :)
    You will love the scene of Moeyungyi if it is the same as I had seen before.
    But I think Jan is the best to visit there.
    I miss you too. You always bring the happiness for me.:)

    With love,
    Iora





    ReplyDelete
    Replies
    1. ဒီပို႔စ္ေလးဖတ္ျပီး ဆရာမခင္ခင္ထူးရဲ႔ ေႏြသီးကိုသတိရမိသြားတယ္....။ ၀တ္ရည္စုတ္ငွက္ကေလးေတြလာနားတဲ႔ ပန္းေလးေတြကို သိပ္ၾကိဳက္တာပဲ အရမ္းလွတယ္...။ အဲလို ျပဴတင္းေပါက္တစ္ခုကိုတြယ္တာတတ္တဲ႔ ခံစားမႈမ်ိဳးရွိခဲ႔ဖူးတယ္... တစ္ေနရာတည္းကထိုင္းျပီး လွပျပန္႔ျပဴးတဲ႔ အေတြးစေလးေတြနဲ႔ ခ်စ္စဖြယ္ လြမ္းစရာ ပို႔စ္ကေလးတစ္ခုကို ေရးသြားတာေလးၾကိဳက္တယ္...။ ဟုတ္တယ္ လူတိုင္းက မျမဲမွန္းသိလဲ တြယ္တတ္ၾကသူမ်ိဳးကိုးး...။

      Delete
    2. မိုုးေငြ ့....
      မန္ ့ထားတာေလး Spam ထဲကေနခုုမွေတြ ့လိုု ့ျပန္တင္လုုိက္ပါတယ္။
      ဟုုတ္ပါ့..မျမဲမွန္းသိရက္နဲ ့တြယ္မိသြားတာေလ..
      ေရးထားတာၾကိဳက္တယ္ဆုုိလိုု ့၀မ္းသာေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ့္။ း)
      အုုိင္အိုုရာ

      Delete
  9. ေပၚမလာတာၾကာေပါ့ အိုင္အိုရာေရ... ေပၚလာျပန္ေတာ့ ႏႈတ္ဆက္စကားမ်ိဳးၾကားရေတာ့
    ျပဴတင္းေပါက္ေလးကို ကာယကံရွင္နဲ႔အတူ လြမ္းသြားတယ္။
    လွပတဲ့၀န္းက်င္ကို မခြဲခ်င္ေပမယ့္လည္း အခ်ိန္တန္ရင္ခြဲရတာ ဘယ္သူမွလြန္ဆန္လို႔မရတဲ့
    သဘာ၀တရားမို႔ ဒီထက္မကေက်နပ္စရာ ေနရာေလးတစ္ေနရာကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရပါေစလို႔။
    စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

    ေမတၱာျဖင့္
    အန္တီတင့္

    ReplyDelete
  10. ဟုုတ္ပါတယ္ေနာ္။
    အခ်ိန္တန္လာရင္မခဲြခ်င္ေပမဲ့လည္းခဲြၾကရတာပါဘဲ။
    ေပးတဲ့ဆုုနဲ ့ျပည့္ပါရေစရွင္။
    တီတင့္လည္းစိတ္ေအးခ်မ္းသာစြာနဲ ့ေန ့စဥ္ေပါင္းမ်ားစြာေက်ာ္ျဖတ္ႏုုိင္ပါေစလိုု ့ဆုုေတာင္းပါတယ္ရွင္။
    အုုိင္အိုုရာ

    ReplyDelete
  11. အိုင္အိုရာေရ...........
    ျပဴတင္းေပါက္အသစ္အေႀကာင္းလည္းထပ္ေရးေနာ္
    မလာျဖစ္တာတစ္ႏွစ္ေလာက္ျဖစ္သြားတယ္။
    အျမဲသတိေတာ႔ရေနတယ္ဆုိတာ ယံုတယ္မို႕လားဟင္

    ReplyDelete
  12. ေကာင္းေရ..
    သတိရတယ္ကြယ္။ း)
    ျပဴတင္းသစ္အေၾကာင္းေရးဘိုု ့အရွိန္ယူေနတယ္။ သိတဲ့အတုုိင္းဘယ္ေတာ့မွတင္ျဖစ္မယ္ေတာ့မသိ။
    ယံုုပါတယ္။ ခေလးေတြနဲ ့ဆုုိေတာ့သိပ္အလုုပ္မ်ားမဲ့အျပင္တျခားအလုုပ္ေတြလည္းအရမ္းလုုပ္ေနေတာ့ဘယ္အားမလဲေနာ္။
    အုုိင္အိုုရာ

    ReplyDelete
  13. မအိုင္အိုရာေရ.. ခုတေလာ အလုပ္ေတြမ်ားေနလို႔ အခုမွပဲ ေရာက္လာရတယ္ဗ်ာ...၊

    စာတစ္ေၾကာင္းခ်င္းစီကို ဖတ္လိုက္၊ ႐ွင္းျပထားတဲ့ ပံုေလးေတြ ၾကည့္လုိက္နဲ႔ အဆံုးသတ္လည္းက်ေရာ ဝမ္းနည္းသြားမိတယ္..၊ း(
    ဒီလိုျမင္ကြင္းမ်ိဳး၊ ဒီလို ပန္းေတြ ေဝေဝဆာဆာ၊ အ႐ြက္ေတြ စိမ္းစိမ္းစိုစိုနဲ႔ ႐ွိတဲ့ ျမင္ကြင္းမ်ိဳးဟာ သတိတရနဲ႔ အမွတ္ရေနစရာ ဆိုတာ
    ယံုမွားသံသယ မ႐ွိပါဘူး...၊ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ျပဴတင္းေပါက္ေလးေတြနဲ႔ မအိုင္အိုရာ ဆံုစည္း ႏိုင္ပါေစဗ်ာ...။

    ReplyDelete
  14. ကုုိညီလင္းသစ္..
    ခရီးအတြက္ျပင္ဆင္ေနရမွာေပါ့။ ဟုုတ္တယ္အလုုပ္ေတြကမ်ားပဲမ်ားႏုုိင္လြန္းတယ္ေနာ္။
    ေပးတဲ့ဆုုနဲ ့ထာ၀ရျပည့္ပါရေစရွင္။
    အိုုင္အိုုရာ

    ReplyDelete
  15. Iora ေရ .. ေနရာသစ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစေနာ္ ....
    အေမရိကားမွာ .. အဲလုိမ်ဳိးပဲေနာ္ .. ေနရာေတြ ေရႊ႕ေနရတာ ... အလုပ္ အေျခအေနေပၚမူတည္ပီး ေျပာင္းရ ေရႊ႕ရတာ အေမရိကန္ စတုိင္မ်ားလားပဲ .... ေနရာသစ္မွာ စိတ္သစ္၊ လူသစ္ျဖင့္ အစစ လန္းဆန္း တက္ၾကြျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ ညီမေရ ...

    ReplyDelete
  16. သက္ေရ...
    ဆုုေတာင္းေလးနဲ ့ကြန္မန္ ့ေလးအတြက္ေက်းဇူးပါေနာ္။
    ဟုုတ္တယ္သက္ေရ..အေမရိကန္စတိုုင္လိုုျဖစ္ေနျပီ။ း)
    ခုုေတာ့အလုုပ္ေတြမ်ားလြန္းလိုု ့သိပ္မတက္ၾကြႏုုိင္ေသးဘူးရယ္။ း(
    ခ်စ္ခင္ေသာ..
    မမအိုုင္အိုုရာ

    ReplyDelete
  17. ဒီေလာက္ေတာင္ အပင္ေတြစံုလင္ျပီး ေအးခ်မ္းဆိတ္ျငိမ္တဲ႕ ေနရာေလးကို ခြဲခဲ႕ရမွာ ဘယ္သူက စိတ္ခ်မ္းသာပါ႕မလဲေနာ္။
    ျပဴတင္းေပါက္ေလးကလည္း ေတြးခ်င္တိုင္း ေတြးခ်င္စရာ ေငးခ်င္တိုင္း ေငးခ်င္စရာရယ္။
    ရိုစ္႕ေမရီျခံဳၾကီးျမင္ေတာ႕ လိုခ်င္လိုက္တာလို႕ ပါးစပ္ကေတာင္ အသံထြက္မိေသးတယ္ အားရစရာၾကီး။
    ပန္းေတြကို ခ်စ္တတ္တဲ႔သူဟာ စိတ္သေဘာႏူးညံ႕တယ္တဲ႕ေလ။ ျပီးေတာ႔လဲ ခင္တြယ္တတ္တယ္လို႕ ၾကားဖူးတယ္
    ဒါေၾကာင္႔လည္း ေနရာသစ္တစ္ခုေျပာင္းဖို႕ကို ခံစားေနရတာျဖစ္မယ္။
    ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေနရာသစ္မွာ အျမန္ဆံုးေပ်ာ္ရႊင္ အဆင္ေျပပါေစေနာ္။

    ခ်စ္တဲ႕
    ေခ်ာ

    ReplyDelete
  18. ေခ်ာ..
    ခုုထိသတိရေနတုုန္းဘဲေခ်ာေရ။
    ကုုိယ္ကပန္းေတြလည္းခ်စ္တယ္။ အပင္ေတြလည္းခ်စ္တယ္။ တိရစာၦန္ေလးေတြကိုုလည္းခ်စ္တယ္။ သနားတတ္တယ္။ ခင္တြယ္တတ္တယ္။
    အစဲြအလန္းလည္းၾကီးတယ္။
    တရားမရွိဘူးဆုုိပါေတာ့ေခ်ာရယ္။
    ကုုိယ့္ရဲ ့အဲဒီစိတ္ကုုိေတာ့သတိေပးေပးေနရတယ္ဖာသာ။
    ေနာက္ဆံုုးအကုုန္ထားခဲ့ရမွာဘဲမဟုုတ္လား။
    ေပးတဲ့ဆုုေလးနဲ ့ျပည့္ပါရေစေခ်ာေရ။
    ခ်စ္ေသာ
    အုုိင္အိုုရာ

    ReplyDelete
  19. အေရာင္အေသြးစံုနဲ႔ ပန္းပြင့္ေလးေတြေၾကာင့္ စိတ္ထဲ ၾကည္လင္လန္းဆန္းသြားရတယ္..

    ReplyDelete
  20. ျမေသြးနီ..
    လာလည္ရင္းစိတ္ထဲလန္းဆန္းသြားရတယ္ဆုုိလိုု ့၀မ္းသာေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။
    ခ်စ္ခင္ေသာ
    အိုုင္အိုုရာ

    ReplyDelete
  21. သတိရလို ့လာဖတ္တာ.
    ႏွဳတ္ဆက္စကားေတြပါနဲ ့လား...
    ဘယ္ေဒသကိုေျပာင္းေရႊ ့သြားၿပီလဲ...
    နဲနဲ ေနာက္က်သြားတယ္ေလ..
    ေတာမွာက ကိုးနတ္ရွင္မေကာင္းတာနဲ ့လူမအားတာနဲ ့..
    အင္တာနက္တို ့အင္တာျပာတို ့ဆိုတာ ကိုယ္တို ့နဲ ့မဆိုင္သလိုပါဘဲ...
    ဟိုျပန္ေရာက္ရင္ ရွမ္းအစားအစာေတြနဲ ့မအိုင္အိုရာကို ျပန္ဆြယ္မယ္ေနာ္..:P

    ReplyDelete
  22. မီးမီး..
    ေနရာသစ္တခုုဆုုိပါေတာ့။ အရင္ကေတာ့လာလည္တဲ့ေနရာေပါ့။ ေနာက္မွပိုု ့စ္တင္မယ္ေလေနာ္။
    ကုုိယ္ကမီးမီးကိုုသတိရေနတာ။
    အၾကာၾကီးရွိျပီေနာ္။
    ရွမ္းစာေလးေတြနဲ ့အဆြယ္ခံခ်င္လွျပီေနာ္။့ း))
    အိုုင္အိုုရာ

    ReplyDelete
  23. မမအိုင္အိုရာေရ ခုမွေရာက္လာရတယ္ ပန္းေလးေတြၾကည့္ျပီးလြမ္းလိုက္တာ

    ReplyDelete
  24. ပန္းေလးေတြလွလိုက္တာ အမရယ္.. း)

    ReplyDelete

မွတ္ခ်က္ေလးေတြကိုုရင္းႏွီးခင္မင္စြာေပးႏုုိင္ပါတယ္ရွင္။ ေက်းဇူးတင္လွ်က္ပါ။