Sometimes, I feel like I would like to share something with my old friends, new friends and my family members. This is just a place where I, my friends and my family members can share our ideas and our interests.

Saturday, May 14, 2011

ထူးဆန္းေသာဘေလာ့ဂင္း

ဘေလာ့မေရးခင္တုုန္းက သိပ္ေရးခ်င္တာေတြက က်မတိုု ့ႏုုိင္ငံကသဘာ၀အရင္းအျမစ္ေတြ အေၾကာင္း ၊ အစားအေသာက္ေတြအေၾကာင္း၊ ခရီးသြားအေတြ ့အၾကံဳေတြအေၾကာင္း နဲ ့တခါတေလ တခုုခုုေပၚမွာ ေတြ ့ျမင္ခံစားလိုုက္ရတာေလးေတြကိုု ခ်ေရးခ်င္လိုု ့ကုုိယ့္ဘာသာဘဲ စာဖတ္ျပီး ဘေလာ့ေလးျဖစ္ေအာင္တည္ေထာင္ခဲ့တာပါ။

Burmese taste ဆိုုတာကလည္း အဓိပၺါယ္နဲ ့ပါ။   ျမန္မာ့အစားအေသာက္ရဲ  ့ အရသာတခုုတည္းမဟုုတ္ပဲ က်မ ျမန္မာတေယာက္ရဲ  ့ေတြးျမင္ခံစားရတဲ့ အရသာ Burmese taste ကိုု ပါဆုုိလိုုခ်င္တာပါ။ ဥပမာ..ဘိုုတေယာက္ရဲ  ့ေတာထဲသြားအပန္းေျဖတဲ ့အရသာနဲ ့က်မျမန္မာတေယာက္ရဲ  ့ေတာထဲသြားအပန္းေျဖတဲ့ အရသာဟာမတူပါဘူး။ အဲဒါကိုုက်မကဲြကဲြျပားျပားသိပါတယ္။ သူတိုု ့က အလြန္တိုုးတက္ေနတဲ့ ေနရာေတြမွာေမြးဖြားရွင္သန္ရင္း ျမိဳ  ့ျပနဲ ့ျခားနားတဲ့ သဘာ၀အရသာကိုု ပိုုက္ဆံအကုုန္ခံျပီးသြားအရသာခံတာ။ က်မက ေတာထဲေရာက္သြားရင္ သဘာ၀ရဲ  ့အရသာကိုုေတာ့ႏွစ္သက္စြာခံစားပါတယ္။ ဒါေပမဲ ့ငါတိုု ့ႏုုိင္ငံမွာဆုုိရင္..... ငါတိုု ့ႏုုိင္ငံမွာဆုုိရင္....ဆုုိတဲ့အေတြးကအျမဲ ကပ္ပါေနပါတယ္။ ေကာင္းတာေတြေရာဆိုုးတာေတြေရာေပါ့။ အဲဒီေတာ့ က်မခံစားတဲ ့tase က သူတိုု ့ခံစားတဲ့  taste နဲ ့ကဲြလြဲတာေတြရွိပါတယ္။ က်မက အဲဒါေလးေတြကိုု လည္း တခါတရံမွာ မွတ္မွတ္ထင္ထင္ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္ ။

သူတုုိ ့ကသူမ်ားကိုု ေဖးမကူညီဘိုု ့ကမ္းလွမ္းရမွာကိုု သူတပါးရဲ  ့ကုုိယ္တုုိင္လုုပ္ကုုိင္ႏုုိင္စြမ္းရိွတဲ ့အရည္အေသြးကုုိ ေလွ်ာ့တြက္တယ္လိုု ့ထင္သြားမွာစိုုးလိုု ့ေတာ္ရံုုတန္ရုုံ ကိစၥေတြကိုု ကမ္းလွမ္းေလ့မရွိပါဘူး။ အကမ္းလွမ္းခံရတဲ့သူကလည္း သူဟာ ဒီကိစၥကိုု (ဥပမာ..ဘတ္စ္ကားေနရာဖယ္ေပးတာ၊ မ်က္မျမင္တေယာက္ကုုိ အကူအညီမေတာင္းဘဲ လမ္းျပေပးတာ၊ အုုိမင္းသူမ်ားကိုုလက္ကမ္းေပးတာ ..အမ်ားၾကီးပါဘဲ) လုုပ္ႏုုိင္စြမ္းမရွိဘူးလိုု ့အထင္ခံရတဲ့အတြက္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္တာေတြရွိပါတယ္။  က်မတုုိ ့ကေတာ့ အကူအညီကမ္းလွမ္းရင္ ေႏြးေထြးမွုု ရွိတယ္လိုု ့ခံစားရျပီး ယူတာမယူတာအပထား ၀မ္းသာ အသိအမွတ္ျပဳ လိုု ့မဆံုုးဘူး။ အဲဒီလိုု ခါးသီးတဲ့ taste ေတြ၊ ခ်ဳိျမိန္တဲ ့taste ေတြ ကြဲျပားတာေတြ နဲ ့တူတာေတြကိုုလည္း ေရးခ်င္မိပါတယ္။
ဒါေပမဲ့တကယ္တမ္းက်ေတာ့ သိပ္အားမထုုတ္ရတဲ ့အစားအေသာက္ေတြဘဲ တင္ျဖစ္ေနပါတယ္။

ဘာေတြဘဲေရးျဖစ္ေရးျဖစ္ ထူးဆန္းတာတခုုက တခါမွမျမင္ဘူးတဲ ့သူေတြ ကိုုယ့္ဘေလာ့ကိုု လာဖတ္ရင္ ေပ်ာ္သလိုု ခံစားေနရတယ္။ မွတ္ခ်က္ေလးေတြ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေပးသြားျပန္ရင္ လည္း တန္ဘိုုးထားျပီး ဖတ္ခ်င္ေနမိတယ္။ မျမင္ဘူးတဲ့သူေတြကိုု အိမ္မက္မက္တယ္။ တိုုက္ဆိုုင္တာေလးေတြရွိရင္ သတိရေနတတ္တယ္။ အဲဒီလိုုေတြ ခံစားရလိမ့္မယ္လိုု ့အရင္တုုန္း က လံုုး၀မေတြးထားခဲ့မိဘူး။ သိပ္ထူးဆန္းတဲ့ဘေလာ့ဂင္းေပါ့။ ကုုိယ္မွ်ေ၀မယ္လိုု ့စဥ္းစားထားတာေတြ မမ်ွေ၀ျဖစ္၊ မေရးျဖစ္လိုု ့လည္း ဘာရယ္မဟုုတ္ ကုုိယ္ဟာေနရင္းထုုိင္ရင္း တန္ဘိုုးမဲ့သူလိုုလိုု၊ အလကားလူလိုုလိုု၊   ျမန္မာတေယာက္အေနနဲ ့တာ၀န္မေက်သလိုုလိုု၊  ေန ့ရက္မ်ားကိုု အခ်ည္းႏွီးကုုန္ဆံုုးေစသူလိုုလိုု..လိုုလိုုေတြအမ်ားၾကီးေတြးလာမိပါတယ္။ (အုုိ ငါလည္း ဘာမွသိပ္သိတာမဟုုတ္ပါဘူးေလ။ အိုု..ငါသိတာေတြ မသိေသးတဲ့သူေတြ ကိုုမွ်ေ၀ႏုုိင္ေတာ့မေကာင္းလား။ ေတာ္ၾကာငါေသသြားရင္ ငါသိထားတဲ့ နဲနဲေလးေတာင္ ငါ့ကုုိယ္နဲ ့ပါသြားမွာ။) ဘေလာ့ဂင္းကေပးတဲ့ခံစားမွုုေတြေလ မထူးဆန္းဘူးလား။ တခါတေလ ဘေလာ့ဂင္းလုုပ္ျခင္းမ်ားကိုု ေလွ်ာ့ခ်ဘိုု ့စဥ္းစားလာရတယ္။ အဲဒီလိုု ေတြးေနတဲ ့အခ်ိန္မွာဘဲ အလုုပ္မအားတဲ့ၾကားက လွစ္ကယ္ လွစ္ကယ္ ဟုုိဘေလာ့သြားလိုုက္၊ ဒီဘေလာ့သြားလိုုက္ သုုတ္သုုတ္ သုုတ္သုုတ္ လုုပ္ေနေသးတယ္။

ေဘဘီ့ဟင္းေလးေတြက စားခ်င္စရာ ဘယ္တုုန္းကမ်ားစခ်က္တတ္ေနသလဲမသိဘူး။ ကုုိညီလင္းသစ္က အႏုုပညာခံစားတတ္ျပီး စနစ္ရွိပံုုေပၚတယ္ ။ စုုဘူးအိမ္ နဲ ့မိုုးေကာင္းသူဟင္းေတြက ထူးဆန္းတယ္ ျပီးေတာ့လည္း သူတိုု ့ကသူငယ္ခ်င္းေတြထင္တယ္။ ကူးကူး ကေတာ့ ျမန္မာျပည္အႏွံ ့ကခ်က္ပံုုေတြကုုိ ရွားရွားပါးပါး ခ်က္တတ္တယ္။ ဒါေပမဲ ့တခါတခါ ေနမေကာင္းတတ္တဲ့အေၾကာင္းေတြဖတ္ဖူးေတာ့ သူေလးေနမွေကာင္းရဲ  ့လား။ နံမည္ေက်ာ္ၾကားလူၾကိက္မ်ားတဲ့ကြန္ကေတာ့ တခါတခါမွာ ေပါ့ေပါ့ေလးေရးေနေပမဲ ့ေလးနက္တဲ့ ခံစားခ်က္မ်ားရွိသလိုုလိုုဘဲ။ သူေရးတာေလးေတြက ဟန္ေဆာင္မွုုမပါဘူး။ စူးႏြယ္ေလး ကေတာ့ လက္ဖက္မၾကိဳက္ဘူးတဲ့ အဲဒါေတာ့ အံ့ၾသစရာ။ ကုုိယ့္ဘ၀မွာ လက္ဖက္မၾကိဳက္တဲ့သူ နွစ္ေယာက္ ဘဲေတြ  ့ဘူးတာ စူးႏြယ္ေလးနဲ ့ဆုုိရင္ သံုုးေယာက္ျဖစ္သြားပါေရာ။ (ဟင္ ဟုုတ္ပါဘူး ေတြ  ့လည္းေတြ  ့ဘူးဘဲနဲ ့) စူးႏြယ္ေလွ်က္တဲ့လမ္းေလးမွာ ငွက္ေလးေတြလည္းရွိေနမွာ။ မွန္ဘီလူးနဲ ့သြားၾကည့္ခ်င္လိုုက္တာ။ ေခ်ာ ကဖါးကန္ ့သူေလး စာေတြေရးရင္ ေသေသခ်ာခ်ာ အခ်ိန္ေပးေရးတယ္။ အလုုပ္လုုပ္ရင္ သပ္သပ္ယပ္ယပ္လုုပ္ေလ့ရွိပံုုေပၚတယ္။ 

 ညယံဆုုိတာ ေယာက္်ားေလးမွတ္ေနတာ။ မိန္းခေလးကုုိး။ ေမာလ္ထဲမွာ အမ်ဳိးသမီးတေယာက္ ကေခြးေလးတေကာင္နဲ ့ေလ်ွာက္သြားတာေတြ ့ေတာ့ ကုုိကိုုေရ..ညယံဆုုိတဲ့ ဘေလာ့ဂါက သူမ်ားေပးလိုု ့ေခြးေလးတေကာင္ေမြးျဖစ္တယ္တဲ့။ အဲဒီေခြးေလးက အရင္ပိုုင္ရွင္က တရုုပ္လိုုနံမည္ေပးထားတာမယ္လင္းဆိုုလား မီေယာင္းဆုုိလား ဘာလည္းမမွတ္မိေတာ့ဘူး။ သူကမိုုက္တီးလုုိ ့ေပးေတာ့ သူ ့နံမည္မွတ္မိေအာင္ ေတာ္ေတာ္ေကၽြးလိုုက္ရတယ္။ ေခြးေလးက ဘာသာစကားေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးကိုု ၾကားျပီးရွုုပ္ေထြးေနတယ္တဲ့။ တယ္လီဖုန္းလာရင္ ညယံကုုိ ေဟာင္ျပီးလာေျပာတယ္တဲ့။ အမယ္ သူက အဲကြန္းဖြင့္ရင္ သူ ့ေကာ္ေဇာေလးခ်ီျပီး အဲကြန္းေရွ  ့မွာလာအိပ္ျပီး တီဗီၾကည့္ေရာတဲ့။ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္စရာေကာင္းလဲေနာ္။ မသက္ေ၀ ဆိုုတာရွပ္အကၤ် ီ၀တ္ရတာၾကိဳက္ျပီးသူရိုုက္တဲ့ ဓါတ္ပံုုေတြက မိုုက္တယ္။  ရုုိ  ့စ္ဆုုိတဲ ့တေယာက္ နဲ ့ရုုိ  ့စ္ ေအာ့ရွယ္ရြန္း ကိုု ခဏခဏေရာတယ္။ ဆန္းနီေလးက ေက်ာင္းတက္ေနတာဆုုိေတာ့ စာေတြပိေနမွာေသခ်ာတယ္။ ဂငယ္ေလး က အသက္ ၂၀ ေတာင္မျပည့္ေသးဘူး ငယ္ငယ္ေလး။ ဒါေပမဲ့သူယူတဲ့ဘာသာက ဓါတ္ပံုုတုုိ ့ပန္းခ်ီတုုိ ့နဲ ့ဆိုုင္တာမ်ဳိး။ ျမန္မာျပည္မွာဆိုု အဲဒီဘာသာမ်ဳိးသင္ႏုုိင္မွာမဟုုတ္ဘူး။

မေကာင္းမြန္၀င္းက ဂ်ပန္ကေလ။ အဲဒါ ဆူနာမီျပီးေတာ့ ငလွ်င္ေၾကာင့္ဟန္ခ်က္မမွန္သလိုု ခံစားေနရတယ္တဲ့။ ေတာ္ေတာ္ေနရခက္မွာဘဲ။ ေက်းလက္သားေလး နဲ ့ေရႊညာသားေလးကိုုလည္းေရာတာဘဲ။ သူတိုု ့စာေတြက အညာအေၾကာင္းေတြပါေတာ့ အညာကုုိ ခရီးသြားရသလိုုဘဲ။  အက္ဗီ ရဲ  ့မုုန္ ့ေလးေတြက စားခ်င္စရာ လွလွေလးေတြ။ မြန္ ရဲ  ့နံမည္က ရွည္ျပီး မွတ္ဘုုိ ့ခက္ေတာ့ မြန္လိုု ့ဘဲမွတ္ထားလိုုက္မယ္။ မြန္ရဲ  ့အမ်ဳိးသားနံမည္ယူထားတာလားဘာလားမသိဘူး။ မမေငြစႏၵာလည္း အုုန္းထမင္းတင္ျပီးကတည္းက အလုုပ္မ်ားေနပံုုဘဲ။ ပါရမီျဖည့္ဘက္ေလး ကေတာ့ လိမၼာသိမ္ေမြ  ့တဲ့ဇနီးေကာင္းေလးျဖစ္ပံုုရတယ္။ ကုုိျမစ္က်ဳိးအင္း ဆုုိရင္ ေရငွက္ေတြအေၾကာင္း ေခါင္းထဲေရာက္ေရာက္လာတယ္။ကိုု ျမစ္က်ဳိးအင္းကျမစ္က်ဳိးအင္းလိုု ့ဘာလိုု ့နံမည္ယူထားတာလဲမသိဘူး။ သူေရာျမစ္က်ဳိးအင္းေတြမွာက်တတ္တဲ့ ေရငွက္ေတြကုုိ စိတ္၀င္စားလားမသိဘူး။ ကုုိၾကီးေက်ာက္ဆုုိတာ တပင္ေရႊထီးပင္နဲ ့ကင္ဆာသက္သာေနျပီးမွ ဆံုုးသြားရွာတာ။ သူလည္း ငါတုုိ ့သြားတဲ ့ေနရာေတြ လပ္စ္ေဗးဂက္စ္သြားတုုန္း ကသြားတယ္။ မျမင္ဘူးဘဲေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနပါလား။ စူစန္တုုိ ့မၾကာညိုု တိုု ့က ဘယ္မွာေနတာလည္းမသိဘူး။ဗစ္စတာ လည္း ငယ္ပံုုဘဲ။ ခင္ဦ းခိုုင္ ဆိုုေတာ့ ခိုုင္ခင္ဦ း နံမည္နဲ ့ခပ္ဆင္ဆင္ ဒါေပမဲ ့ပိုုခန္ ့ျပီးကဗ်ာဆန္တယ္။ ဂ်ီးေဒၚက ကြန္ ့သူငယ္ခ်င္းလားမသိဘူး။

jj ဆိုုတာ ထူးထူးဆန္းဆန္း သဘာ၀ထိန္းသိမ္းေရးအေၾကာင္းေတြနဲ ့ငွက္ေလးေတြစိတ္၀င္စားတယ္တဲ့။ ျမန္မာထဲမွာ ဒါမ်ဳိးစိတ္၀င္စားတာ ေတာ္ေတာ္ရွားတယ္။ သိရတာ၀မ္းသာစရာဘဲ။ ေကႏွစ္လံုုးနဲ ့ေကသံုုးလံုုးကိုု ခဏခဏေရာတယ္။ သြားျပန္ၾကည့္ဦ းမယ္သူတိုု ့ကိုု။ ေပါက္ဆုုိတာ ေကသံုုးလံုုးလားေကႏွစ္လံုုးလား။ တခါတခါမွေရာက္လာတတ္တယ္။ သုုႏွင္းဆီကလည္းယူအက္စ္ကဘဲ။ ဖတ္လိုု ့ေကာင္းတယ္။တီတီစိြ ေတာ့ ေနရာသစ္မွာ ေပ်ာ္ေနျပီလားမသိ။ ေအာ္..ဂ်ဴးဂ်ဴးေလးေတာင္ေမြးကတည္း ကဖတ္ရင္းၾကည့္လာတာ ေတာ္ေတာ္ၾကီးလာပါေရာ။ အင္း သူၾကီးလာသလိုု ငါလည္းပိုုအိုုလာပါလား။ ႏုုပ်ဳိျခင္းနဲ ့အိုုမင္းျခင္း ကုုိသတိေပးတဲ့ဘေလာ့ပါလား။ အျပံဳးပန္း ကေတာ့နံမည္နဲ ့လိုုက္ေအာင္ ပန္းေလးေတြကိုု စိတ္၀င္စားတယ္။ ငါလည္း ျမက္ပန္းေလးကအစစိတ္၀င္စားတယ္သူ ့လိုုဘဲ။ ပန္းေလးေတြကလည္းလွတာကိုုးေလ။ ရွင္ေလးကေတာ္လည္းေတာ္၊ ရုုိးရုုိးရွင္းရွင္းေခတ္မွီျပီး စည္ကမ္းရွိပံုုဘဲ။ ကုုိကိုုေရ..ရွင္ေလးရဲ  ့အမ်ဳိးသားကေလ တက္စီစီးျပီးပိုုက္ဆံအမ္းတာ လွမ္းယူေတာ့ က်ေနာ္သူ ့ရဲ  ့အိမ္ဦ းနတ္ပါတဲ့။ ဟင္း ဟင္း။ လျပည့္ရိပ္က ရွင္ေလးေနတဲ ့ဂ်ာမဏီကဘဲ။ သူ ့ရဲ  ့ခရီးသြားေဆာင္းပါးေတြသြားျပန္ဖတ္ဦ းမယ္။ သူကလူတင္ေတာ္ရုုံမက စာေရးကလည္းေကာင္းေသးတယ္။ တယ္ေတာ္ၾကပါလား။ ငါနဲ ့မ်ားတျခားစီ။

ၾကည့္စမ္း။ ေန ့တုုိင္းလိုုလိုု အဲဒါမ်ဳိးတခုုမဟုုတ္တခုုေခါင္းထဲေရာက္ေရာက္လာျပီးလုုပ္ရင္းကုုိင္ရင္း ထင္ရာျမင္ရာေတြေတြးေနတတ္ျပီး မျမင္ဘူးတဲ့လူေတြ ကိုုသတိရေနတတ္တယ္။ သတိရတာေတြကိုု သူ ့ကိုု ထပ္ေျပာျပေသးတယ္ ။ သူကလည္း တခ်ဳိ  ့မွတ္မိျပီး တခ်ဳိ  ့မမွတ္မိလိုု ့ခဏခဏျပန္မိတ္ဆက္ေပးရတယ္။ သူ ့ကုုိ ေျပာျပဘူးတဲ ့အေၾကာင္းေတြျပန္ေဖၚျပီး ျပန္မိတ္ဆက္ေပးရတယ္။ ဘေလာ့ဂင္းက မဆန္းေပဘူးလား။ ကမာၻ ့ေနရာအႏွံ ့ကသူေတြအေၾကာင္းကိုု မျမင္ဘူး ဘဲေတြးမိ သတိရေနမိပါေေရာလား။ မမအေၾကာင္းေတြးတာေတာင္နဲနဲေလ်ာ့သြားပါလား။ကုုိယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြေရာဖတ္ျဖစ္ၾကသလား။ ဖတ္ရင္းနဲ ့အိုုင္အိုုရာတေယာက္ ေတာ္ေတာ္အားေနပံုုရတယ္လိုု ့ေတြးေနၾကသလား။ ကုုိယ္မွန္းမသိတဲ့ကုုိယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြကေရာ ေလယူေလသိမ္းက .............  နဲ ့တူလိုုက္တာလိုု ့ေတြးေနၾကမလား။ 

တကယ္ထူးဆန္းတဲ့ ...ဘေလာ့ဂင္းမွဘေလာ့ဂင္း။


ခင္မင္ေလးစားေသာ
အိုုင္အိုုရာ

မွတ္ခ်က္။       ။ဒီတခါေတာ့ ဟင္းေတြနဲ ့မႏွိပ္စက္ပဲ ညီးေငြ ့စရာစကားလံုုးေတြနဲ ့ႏွိပ္စက္ေနပါလားလိုု ့ေတြးေနရင္ေတာ့ကုုိယ္ကလည္း ျပန္ေမးရလိမ့္မယ္။ အစားစားမလား နားညီးခံမလားလိုု ့ေလ။ း)

ေနာက္ဆက္တြဲေတြျဖည့္သြားမယ္ေနာ္။ ဒုုကၡေပးလက္စနဲ ့။ သီးခံေပဦ းေတာ့ဆက္တိုုက္။

43 comments:

  1. အစားစားရင္ နားျငီးခံမယ္ကြာ
    ဟုတ္ပေနာ္ မျမင္ဘူးမေတြ႕ဘူးပဲ
    သံေယာဇဥ္ေတြ တြယ္ေနတတ္တယ္
    ေရာက္တဲ့ေနရာမွ အင္တာနက္ဖြင့္ျပီး
    ဘေလာဂ့္ကို အရင္၀င္ျဖစ္တယ္.
    ဒါနဲ႔ ျမစ္က်ိဳးအင္း နာမည္ျဖစ္ေပၚလာပံု
    သူ႔ဘေလာဂ္မွာ ရွိတယ္ တခါကဖတ္ဖူးတယ္
    ရွာျပီးဖတ္ၾကည့္။
    ေရွ ့ဆက္ျပီ အိုင္အိုရာတေယာက္ စားေကာင္း
    ေသာက္ေကာင္းေတြနဲ႔ ႏွိပ္စက္ရင္း ဘေလာဂ့္ဂင္းႏိုင္ပါေစ

    ReplyDelete
  2. ဒီပို႔စ္ကေလးကိုဖတ္ရေတာ႔ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးေလးခံစားလုိက္ရသလိုဘဲ

    ReplyDelete
  3. I feel the same, it is just amazing to know each other on the net and care to think of them as one of my dear friends!!!!

    ReplyDelete
  4. စိတ္ထဲမွာ မိသားစုဝင္တစ္ေယာက္လို ေႏြးေထြးမိပါတယ္ :)

    ReplyDelete
  5. ခံစားခ်က္ေတြကေတာ႔ ဆင္ေနတယ္ အိုင္အိုရာ ရယ္...
    ဒီကလည္း ရင္းႏွီးေနတဲ႔နာမည္ေတြနဲ႔ မျမင္ဖူးတဲ႔လူေတြကို မွန္းၿပီးအလိုလို ပံုေဖာ္ၿပီးသားျဖစ္ေနတယ္။ အျပင္မွာသာတကယ္ေတြ႕ရလို႔ ကိုယ္မွန္းထားတာနဲ႔ကဲြရင္ေတာင္ တမ်ဳိးႀကီးျဖစ္ေနမွာ...။ ဒါလည္းတကယ္ေတာ႔ သီးသန္႔ကမၻာတခုပဲေနာ္။
    တို႔လည္းေလ ခရီးသြားပို႔စ္ေတြက သြားဖူးထားတာနည္းနည္းၾကာရင္ ေရးတဲ႔အခါစဥ္းစားရတာၾကာလို႔ ဟင္းေတြပဲ တင္ျဖစ္ေနတယ္။ အားမွခရီးသြားပို႔စ္အတြက္ အားထုတ္လိုက္ဦးမယ္။
    တို႔ေတြတမိသားစုလံုးလက္ဖက္မစားျဖစ္ၾကဘူး...အိမ္မွာမ၀ယ္ျဖစ္သ ေလာက္ပဲ။ သူမ်ားဆီမွာၾကံဳမွသာ လူမ်ားနဲ႔ေရာၿပီး နည္းနည္းစားျဖစ္တာ။ မစားသူစာရင္းထဲ လူဦးေရ ထပ္တိုးသြားၿပီေနာ္...:)

    စူးႏြယ္ေလး

    ReplyDelete
  6. အမေရ ့ႏုုိင္ငံကသဘာ၀အရင္းအျမစ္ေတြ အေၾကာင္းနဲ႔ ခရီးသြားအေတြ ့အၾကံဳေတြအေၾကာင္းလည္းေရးပါအုန္းေနာ္။ အဲဒါေတြဖတ္ခ်င္လုိ႔ေစာင္႔ေနတာ။ က်မလည္း ငွက္ကေလးေတြျမင္တုိင္း အမကုိ အမွတ္ရတယ္။

    JJ

    ReplyDelete
  7. ပထမဆံုုးေျပာခ်င္တာက ပိုု ့စ္ ကိုုလက္တန္းေရးသြားေတာ့ ေခါင္းထဲေပၚသလိုုခ်ေရးသြားတာ ကုုိယ့္အေတြးေတြလိုုဘဲေပါ့။ ဟုုိတစဒီတစ။ ကုုိယ္ ေတြးမိတဲ့သူေတြက်န္ တာသတိရသြားတုုိငး္ ပိုု ့စ္ မွာ လာျပင္ ေရးေနတယ္။ နံမည္ မေရးမိရင္ ေတာင္ ကုုိယ့္အေတြးထဲမွာ တခါမွ မပါဘူးဘူးလိုု ့မထင္သြားနဲ ့ဦ းေနာ္။ (firefox 4 တင္ျပီးကတည္းကျမန္မာတုုိက္ပင္း ဒုကၡေပးေနတယ္။ ဒါလည္းသီးခံေပးၾကပါဦ း။) ကုုိယ္ကထပ္ထပ္ထဲ့ေနမွာ သတိရလာတိုုင္း။

    ေဘဘီ..
    ယူကကုုိယ္ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ ႏုုိင္တဲ့သူ။ ကိုုယ့္အေၾကာင္းစာနဲ ့စမွတ္တမ္းေလးတင္ခဲ့သူ။ ကုုိယ့္ဘေလာ့ကုုိ ပထမဆံုုးလာလည္ျပီး အားေပးသြားသူ။ ဒီတုုိင္းဆိုု ဘေလာ့ဂင္းကိုု ေလ်ွာ့ႏုုိ္င္ပါ့မလားေဘဘီရယ္။ ႏိွပ္စက္ခံမယ္ဆိုုေတာ့။ း)

    အက္ဗီ..
    မုုန္ ့ေလးေတြလွသလိုု စကားေလးကလည္းလွတယ္အက္ဗီရယ္။

    မြန္ေရ..
    ဒါေၾကာင့္ထူးဆန္းတယ္ေျပာတာေပါ့။ စကားမစပ္ မြန္ ့လိုုဘဲ ေခါက္ဆဲြမပါဘဲ ပဲပင္ေပါက္နဲ ့ကုုိက္လံကိုု ဖတ္ထိုုင္းေပ့စ္နဲ ့ေၾကာ္စားတာေကာင္းတယ္သိလား။

    စုုဘူးအိမ္..
    ကုုိယ္လည္း အဲဒီလိုုဘဲ။ ေျပာမယ္ဆိုုရင္ ကိုုယ္ဘေလာ့ေတြ စမဖတ္ခင္ကေရာ စဖတ္ေတာ့ေရာ ဦ းဆံုုးစဖတ္တာ စုုဘူးအိမ္ နဲ ့မိုုးေကာင္းသူပါ။

    စူးႏြယ္ေလး..
    ဟယ္..လက္ဖက္မၾကိဳက္တဲ့သူေတြတိုုးလာပါေရာလား။ အိမ္နဲ ့ဆန္ ့က်င္ဖက္ပါလား။ ကိုုယ္တိုု ့အိမ္ ကလက္ဖက္ အျပတ္မခံဘူး။ ျပတ္တဲ့ အခ်ိန္ပိုုင္းေလးဆုုိရင္ေတာင္ အနီးပါးနားက အိမ္ဆိုုင္ေလးက သြား၀ယ္ျပီးစားၾကတာမ်ဳိးရွိတယ္။ ရွမ္းျပည္တုုိ ့အညာတုုိ ့ေရာက္လိုု ့ကေတာ့ လက္ဖက္ကိုု စပါယ္ရွယ္၀ယ္ေတာ့တာ။ ခရီးသြားေဆာင္းပါးေတြသိပ္ၾကိဳက္တာ။ ေျပာရင္းလျပည့္ရိပ္ကိုုသတိရလာျပီး ပုုိ ့စ္သြား ျဖည့္ဦ းမွ။ ဖတ္တဲ့သူေတြေတာ့ က်ိန္ဆဲေနေတာ့မွာဘဲ။ ဟီးဟီး

    ေဂ်ေဂ်ေလးေရ..
    ၾကည့္စမ္း။ မွတ္မွတ္ရရ ငွက္ေလးေတြစိတ္၀င္စားသူမိုု ့ခဏခဏေတြးမိတာေတာင္ ေရးေတာ့က်န္သြားတယ္။ အေတြးေနာက္လိုုက္ေရးေနေတာ့ ဟုုိေရာက္ဒီေရာက္။ ဒါေၾကာင့္ ေျပာတာေပါ့ ေဂ်ေဂ်ရယ္။ ေနရင္းထိုုင္ရင္းတာ၀န္မေက်သလိုုခံစားေနရပါတယ္လိုု ့။ အခ်က္အလက္ေတြမမွားေစခ်င္လိုု ့ၾကန္ ့ၾကာေနတာပါ။ အခ်ိန္လည္း ပိုုလိုုလိုု ့ပါ။ ကုုိယ့္ကုုိ အမွတ္ရတယ္ဆုုိ လိုု ့လည္း၀မ္းသာေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္။

    ReplyDelete
  8. အစ္မအိုင္အိုရာ လက္တန္းေလး ခ်ေရးသြားေပမယ့္ ဖတ္လို႔ အရမ္း ေကာင္းပါတယ္။ အစ္မ စဥ္းစားတာေတြ ရို႕စ္လည္း ေတြးျဖစ္တယ္။ ကိုယ္ေရးတ့ဲ စာေတြက စာဖတ္သူေတြ အတြက္ အက်ိဳးမွ ရွိပါ့မလားလို႔။

    ေနာက္လည္း အ့ဲလိုေလးေတြ အဆင္ေျပရင္ ေရးပါေနာ္။ အစားအစာေလးေတြေရာ၊ ဒီလို ပို႔စ္ေလးေတြေရာေပါ့။ ရို႕စ္က အနီေရာင္ႏွင္းဆီေလးပါ (redroseofburma) အစ္မေရ။ အစ္မရွာရြန္က (rose-sharon)ပါ။ မမွားနဲ႔ေတာ့ေနာ္ း))

    ReplyDelete
  9. ရုုိ ့စ္ေရ..
    မွတ္ထားလိုုက္ျပီေနာ္။ ႏွင္းဆီနီေလး။
    ေလွ်ာ့ပါမယ္ဆိုုမွ ေရးခ်င္တာေတြကပိုုမ်ားလာတယ္။ အားေပးတဲ့သူေတြေတာ့ေနာင္မွေနာင္တရၾကမယ္။ း)

    ReplyDelete
  10. မျမင္ဖူးၾကေပမယ့္ တကမာၻလံုးကို လွည့္ပတ္ၿပီး သတိရေနတာမို႔ ထူးဆန္းေသာ ဘေလာ့ဂင္းဆိုတာ အမွန္ပါပဲဗ်ာ..၊ က်ေနာ္ေရးဖူးတဲ့ ျပဒါးလင္းဂူ ခရီးစဥ္မွာ ေရာက္ဖူးတဲ့အေၾကာင္း မွတ္ခ်က္ေရးသြားလို႔ မွတ္မွတ္ရရနဲ႔ ႐ွိေနခဲ့တယ္၊ အဲဒီလို ခရီးသြားအေၾကာင္းေတြ၊ ငွက္ၾကည့္တဲ့ အေၾကာင္းေတြ၊ ပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးအေၾကာင္းေတြ ေရးဖို႔စိတ္ကူး တယ္လို႔ သိရေတာ့ ကိုယ္ကလည္း စိတ္ဝင္တစားမို႔ အဲဒီလို ပို႔စ္ေတြကို ေစာင့္ေနခဲ့ဖူးတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဒါေတြေရးဖို႔က တခါတခါ Ref. လိုသလို၊ စိတ္မပါရင္လည္း ဘာမွမထြက္တတ္လို႔ အတင္းအက်ပ္ႀကီး က်ေနာ္ မေတာင္းဆိုခဲ့ပါဘူး၊ အခုကလည္း ဒီပို႔စ္ေလးမွာ ဖတ္ရရင္း ႀကံဳႀကိဳက္လို႔ ေျပာျဖစ္သြားတာပါ၊ အဆင္ေျပမွ ေရးပါ၊ ငါေတာ့ အခ်ည္းႏွီး၊ အက်ိဳးမဲ့ ျဖစ္ေနၿပီလို႔ မထင္လိုက္နဲ႔ ဦးေနာ္..၊ း) ဟင္းေတြကို ပံုထဲမွာ ျမင္ရတာနဲ႔တင္ သြားရည္က်လာေအာင္ ခ်က္တတ္၊​ တင္ျပတတ္တာဟာလည္း အႏုပညာ တရပ္ပါပဲ၊ ဒါေတြပဲ ဆက္ေရးျဖစ္လည္း ဆက္ငမ္း..အဲ.. ဆက္ၿပီး အားေပးေနမွာပါပဲ..။ းD

    ReplyDelete
  11. ကုုိညီလင္းသစ္..
    ေရႊသမင္အေကာင္မွန္းမသိ ယမကာမွန္းမသိေရးခဲ့လိုု ့ဒီကလည္းမွတ္မွတ္ထင္ထင္ျဖစ္သြားတာ။
    သိပ္အားေပးတတ္တယ္ေနာ္။ ေလွ်ာ့မယ္လုုိ ့ေတြးေနရင္းက တိုုးရမလိုုျဖစ္ေနျပီ။ အိမ္ျပန္ျပီး ကုုိယ့္ဒိုုင္ယာရီေတြနဲ ့ခရီးသြားတုုိင္းေရးတဲ့ မွတ္စုုေတြဓါတ္ပံုုေတြယူခ်င္လိုုက္တာ။ ငွက္ပံုုကေေတာ့ကုုိယ္ပိုုင္မရွိသေလာက္ပါဘဲ။ ရုုိက္ႏုုိင္ေလာက္တဲ့ ကင္မရာမရွိလိုု ့။ တက္သစ္စကေလာင္ေတြေျပာသလိုု ဆက္ၾကိဳးစားပါဦ းမယ္ေျပာရေအာင္ကလည္း ဘာမွေကာင္းတာမရွိ။ ကေလာင္မက် ခဲတံမက်နဲ့။ ေတာ္ေေတာ္ထူးတဲ့ဘေလာ့ဂင္း........ဟင္း (သက္ျပင္းခ်သည္)

    ReplyDelete
  12. လာဖတ္သြားပါတယ္ေကာ..
    ဂငယ္ေလးက အသက္၂၀ၿပည့္သြားတာ ၁လေတာင္မရွိေသးဘူး..
    စာလုပ္ေနရတာနဲ့ ဘယ္သူ့မွ အသိမေပးလိုက္ရဘူး...
    အခုလို သတိတရနဲ့ ထည့္ေရးေပးလို့ေက်းဇူးပါေနာ္.. :)

    ReplyDelete
  13. ဂငယ္ေလးေရ..
    ထဲ့ေရးတာကအေတြးထဲေရာက္ေရာက္လာတဲ့ သူဗတြေလ။ ကုုိယ္ခ်င္းစာတယ္။ ဒီမွာေန ့တိုု္င္းစာလုုပ္တာေတာင္အလ်င္သိပ္မွီခ်င္တာမဟုုတ္ဘူး။ ၾကိဳးစားခေလးေရ။ ကုုိယ္စိုုက္တဲ့အသီးကုုိယ္စားရမွာပါ။

    ReplyDelete
  14. သတိယလို႕ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အိုင္အိုရာ၊
    ဒီလိုပိုစ့္ေလးေတြ ဖတ္ရတာ အရသာရွိလိုက္တာ၊
    မျမင္ဖူးေပမယ့္ စာေတြဖတ္တာနဲ႕တင္ ရင္းႏွီးေနသလိုပဲ၊
    စကားလံုးေတြထဲမွာ စိတ္သရုပ္ေဖာ္၊ လူသရုပ္ေဖာ္ေတြ ပါေနတယ္ ထင္ပါတယ္။


    ပန္းေတြကို စိတ္၀င္စားသလို ဟင္းခ်က္တာလဲ စိတ္၀င္စားပါတယ္၊
    ခ်က္ၿပီး မတင္ျဖစ္ေပမယ့္ ထူးထူးဆန္းဆန္းေလး ေတြ ခ်က္စားျဖစ္တယ္။

    ReplyDelete
  15. ဟုတ္တယ္ေနာ္။ တကယ္ထူးဆန္းတယ္။ မျမင္ဖူးတဲ႔ သူေတြကို စိတ္မွန္းနဲ႔ ပံုေဖာ္ၾကည္႔ရင္း စိတ္ထဲမွာ ရင္းႏွီးခင္မင္မိေနတယ္။ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္တိုင္းလည္း သတိရမိတယ္။

    ReplyDelete
  16. ဟုတ္တယ္ အမွန္ေတာ႕ေလးနက္တဲ႕ခံစားခ်က္ေတြ ရ်ိတယ။္ ဒါေပမဲ႕သူမ်ားေတြ ကို စိတ္မညစ္ေစခ်င္လြန္လို႕ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္လည္းစိတ္မညစ္ခ်င္လို႕။

    ReplyDelete
  17. ေဆြမ်ိဳးေတြအေၾကာင္းအစံုအလင္ဖတ္လိုက္ရလို ့ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

    ReplyDelete
  18. ဟုတ္တယ္ အိုင္အိုရာ... ကိုယ္လည္း အဲဒီအေၾကာင္းကို မၾကာခဏ ေတြးမိတယ္... သိပ္ထူးဆန္းၿပီး နီးကပ္တဲ့ ရင္းႏွီးဆက္သြယ္မႈေတြပဲ... သတိရသူေတြရဲ႕ စာရင္းထဲ ကိုယ့္ကို မွတ္မွတ္ထင္ထင္ရွိေနတာ ေက်းဇူးတင္ရင္း ဝမ္းသာေနပါတယ္...

    ReplyDelete
  19. အဲဒါ အမွန္ပဲ အစ္မေရ.. မျမင္ဖူး၊ မေတြ႔ဖူးၾကေပမယ့္ ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြ
    အခ်င္းခ်င္း သံေယာဇဥ္ေတြ ျဖစ္ေနၾကတယ္ေနာ္...။ တစ္ေယာက္ကိုတ
    စ္ေယာက္က အားေပးလုိ႔.. ၀ါသနာတူသူေတြ စုမိေနေတာ့ ပိုျပီး သံေယာ
    ဇဥ္ျဖစ္မိတာ ထင္ပါရဲ့.. မျမင္ဘူး၊ မေတြ႔ဖူူးေပမယ့္လည္း ေပးထားတဲ့ နာ
    မည္ေလးေတြ အတုိင္း ပံုေဖာ္ေဖာ္ ၾကည့္မိတယ္..။ ေက်းလက္သားေလး
    ကေတာ့ အညာ အေၾကာင္းေလးေတြကို ေရးလို႔ ရတဲ့အ ခ်ိန္ထိ ဆက္ေရး
    သြားအံုးမွာပါ..။ အစ္မ အိုင္အိုရာ.. ဆက္ျပီး ဘေလာ့ဂ္ဂင္းနုိင္ပါေစလုိ႔... ေက်းလက္သားေလး က ဆုေတာင္းေပးပါတယ္ဗ်...

    ReplyDelete
  20. အျပံဳးပန္း..
    စကားလံုုးေတြကေနဘဲ ပံုုေဖၚၾကည့္ေနမိၾကတဲ့ကုုိယ္တိုု ့ရဲ ့ထူးဆန္းတဲ့ဘ၀ေလ။ ေနာ္။
    ကုုိယ္ဆိုုကြင္းဆင္းတုုိင္း အနီးၾကည့္ မွန္ဘီလူးအေသးေလး ယူယူသြားျပီ ေတာပန္းေသးေသးေလးေတြ ကိုုၾကည့္တယ္။ (အလုုပ္နဲ ့တုုိက္ရုုိက္မဆိုုင္ဘဲ။) တခ်ဳိ ့ကမ်က္လံုုးနဲ ့သိသိသာသာမျမင္ရေပမဲ့ မွန္ဘီလူးထဲမွာ သူ ့ရဲ ့အစင္းအေၾကာင္းေတြ၊ အစက္ေတြ၊ ျမင္ရတာသိပ္သေဘာက်ဘိုု ့ေကာင္းတာဘဲ။ သိလား။ ထပ္လာလည္ျပီး ေမႊေႏွာက္ဖတ္ဦ းမယ္ေနာ္။

    ပါရမီျဖည့္ဖက္ေလး..
    ဒါေၾကာင့္ထူးဆန္းတယ္ေျပာတာေပါ့။ နဲနဲမဟုုတ္ဘူး ေတာ္ေတာ္ကိုု ထူးဆန္းတာေနာ္။ အျပင္မွာသိေနတဲ့သူေတြကိုုေတာင္ ေတာ္ရုုံနဲ ့သတိရေနျဖစ္တာမဟုုတ္ဘူးေလေနာ္။

    ကြန္ေရ..
    စိတ္ညစ္စရာဆိုုတာ လူတိုုင္းနီးနီး တမ်ဳိးမဟုုတ္တမ်ဳိးရွိၾကတာပါဘဲ။ ဖြင့္ေျပာတာနဲ ့မေျပာတာဘဲကြာမွာပါ။ ဒါေပမဲ့ ကမာၻၾကီးကမဆံုုးေသးပါဘူး။ ၀မ္းသာစရာေတြအျမဲမရွိသလိုု ၀မ္းနည္းစရာေတြလည္းအျမဲရိွမေနပါဘူး။

    ရွင္ေလး..
    ဟုုတ္တယ္ ဟုုတ္တယ္ ကိုုယ္တိုု ့ေဆြမ်ဳိးေတြ။ း)
    အိမ္ဦ းနတ္ ပိုု ့စ္ေလးနဲ ့ဦ းထုုတ္ ပိုု ့စ္ေလးကိုုေတာ့ကိုုယ္ကသိပ္သေဘာက်တာရွင္ေလးေရ။

    မသက္ေ၀..
    ဟုုတ္တယ္ သိပ္ထူးဆန္းတယ္ေနာ္။ ျပင္ပေလာကကဆက္ဆံေနရတဲ့သူေတြထက္ ပိုုသတိရမိေနတတ္တယ္။ေနာ္။ ကုုိယ္ရွပ္အကၤ် ီ၀တ္ရင္ေတာင္သတိရေနမိတာ။ တကယ္။

    ကုုိရာဇာ..
    ေက်းလက္သားေလးကိုုမွတ္မိသြားပါျပီ။ အညာကိုု အလုုပ္ကိစၥေတြနဲ ့၀င္ခလုုတ္ထြက္ခလုုတ္ ခဏခဏေရာက္ဘူူးေတာ့ ကုုိရာဇာေလးစာေတြဖတ္ေတာ့မ်က္လံုုးထဲကိုု ပီပီျပင္ျပင္ျမင္ေယာင္မိတယ္။ ကုုိယ္ကလည္းဖတ္လိုု ့ရတဲ့အခ်ိန္ထိဆက္ဖတ္ေနဦ းမွာပါ။ ေရးသာေရး အားေပးလွ်က္ပါ။

    ReplyDelete
  21. အင္တာနက္မရလို႕ ခုမွ ေရာက္လာႏိုင္တယ္
    ေနာက္က်တဲ႔အတြက္ စိတ္မဆိုးပါနဲ႔လို႕..
    သတိရတဲ႔အတြက္ ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ရပါတယ္။ အင္တာနက္မရႏိုင္တဲ႔ ရက္ေတြမွာလည္း ခ်စ္ခင္ရတဲ႔ ဘေလာ႕ေရးေဖာ္ေတြကို သတိရေနခဲ႔မိတာပါ။
    ခုလို ကိုယ္႕ကို သတိတရရွိတာကိုလည္း ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ ထင္ျမင္ခ်က္ေလးအတြက္လည္း ေက်းဇူးအထူးပါ။
    ထပ္တူညီစြာဘဲ ဘေလာ႔ေရးျခင္းအေပၚ သံေယာဇဥ္ၾကီးရသလို ဘေလာ႕ေရးသူခ်င္းခ်င္းအေပၚမွာလည္း သံေယာဇဥ္ၾကိဳးေတြနဲ႔ မျမင္ႏိုင္တဲ႔ သံေယာဇဥ္ေတြနဲ႕ပါလို႕...

    ReplyDelete
  22. ေခ်ာေရ..
    ဟူး..ခုုမွဘဲနားရေတာ့တယ္။ နားတာနဲ ့ကြန္ျပဴတာဖြင့္တာဘဲ။
    ကုုိယ္လည္းမရလိုု ့ေနာက္ဆံုုးပိုု ့စ္ေတာင္ ေပ်ာက္သြားျပီးျပန္ရေတာ့ ကြန္မန္ ့ေတြမရွိေတာ့ဘူး။ တကယ္သတိရတာပါ။ ေခ်ာက ကခ်င္ျပည္ကဆုုိေတာ့ပိုုသတိရစရာေပါ့။ ကုုိယ္ကကခ်င္ျပည္ကိုုသိပ္စိတ္၀င္စားတယ္ေလ။
    သံေယာဇဥ္ဆုုိတာေတာ္ေတာ္ဆန္းၾကယ္တယ္ေနာ္။

    ReplyDelete
  23. သိပ္ထူးဆန္းတဲ့ ဘေလာ့ဂင္းဆိုတာ မွန္တယ္ေနာ္.. တခါတေလမ်ား မၿမင္ဘူးတဲ့ ဘေလာဂါေတြကို စိတ္ထဲကမွန္းၿပီး ပံုစံဖမ္းၾကည့္မိတာ ခဏ၊ခဏပဲ။
    ပုိ ့စ္အသစ္ေတြမ်ား တင္ၿပီဆို ရွိတဲ့ အလုပ္ေတြ အကုန္ပစ္ထားၿပီး ဖတ္ခ်င္မိတယ္။
    အိုင္အိုရာ ေရးထားတာလည္း ဖတ္လို ့အရမ္းေကာင္းတယ္ ေနာက္ဆက္တြဲေလးေတြလည္း အခ်ိန္ရရင္ ထပ္ၿဖည့္ပါအုန္းေနာ္..

    ReplyDelete
  24. ဟုုတ္တယ္ေနာ္။ တကယ္ထူးဆန္းတာ။ ပိုု ့စ္အသစ္တင္ရင္ခ်က္ခ်င္းဖတ္ျပီးခ်က္ခ်င္းကြန္မန္ ့ကေပးခ်င္ေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ကြန္နက္ရွင္ေပၚမူတည္ျပီး ျမန္တာေနာက္က်တာျဖစ္ျဖစ္သြားတယ္။
    မိုုက္တီးေရာက်န္းခန္ ့သာလိုု ့မာပါစ။ အခ်ိန္မေလာက္လိုု ့အိပ္ေရးပ်က္တာေတြလည္းမ်ားေနျပီညယံေရ။ း)ထပ္ျဖည့္စရာေလးေတြေတာ့ရွိပါတယ္။ သတိရလာတိုုင္းေလ။

    ReplyDelete
  25. အမေရ...က်မကုိ သတိတရနဲ႔ ထည့္ေရးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ စိတ္ဆုိတာမ်ဳိးက လူခ်င္းမျမင္ဘူးေတာင္ ဆက္ေနတတ္လားမသိပါဘူးေနာ္။ က်မေလ က်မတုိ႔ႏုိင္ငံက တိမ္ျမဳပ္ေနတဲ့ အလွေတြ၊ ေရွးေဟာင္းအေမြေတြ၊ သဘာဝရင္းျမစ္ေတြ၊ ေက်းငွက္ ပန္းမန္ တိရိစာၦန္ေတြကုိ တန္ဖုိးနားလည္ၿပီး ထိန္းသိမ္းတတ္တဲ့ သူအရမ္းျဖစ္ခ်င္ခဲ႔တာ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါေတြရဲ႔တန္ဖုိးနဲ့ အလွေတြကုိ ျမင္တတ္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ က်မက အိမ္အျပင္ေရာက္ေနခဲ့ပီ။ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ဆုိင္ရာေတြကုိ ျမန္မာလုိေရးထားတာကလည္း အရမ္းရွားတယ္ေလ။ အဲဒါေၾကာင္႔ အမကုိ ေတာင္းဆုိတာပါ။ အမဖက္က အခက္အခဲကုိ လည္းနားလည္ပါတယ္။ အခြင္႔သာရင္ေတာ့ ေရးေပးပါေနာ္။

    JJ

    ReplyDelete
  26. ေဂ်ေဂ်ေရ..
    စိတ္ဆိုုတာတခါတေလထူးထူးဆန္းဆန္းဆက္သြယ္မွုုရွိတတ္တယ္လိုု ့ဒိုု ့လည္းထင္တယ္။
    ဟုုတ္တယ္ အဲဒါေၾကာင့္ကုုိယ္ကတာ၀န္မေက်သလိုု ခံစားရတယ္လိုု ့ေျပာတာ။ ျမန္မာလိုုေရးထားတဲ့စာအုုပ္ေတြအရမ္းရွားလိုု ့ေလ။ ဘာအေၾကာင္းျဖစ္ျဖစ္ မ်ားေသာအားျဖင့္ အဂၤလိပ္စာအုုပ္ကိုုဘဲရွာဖတ္ရတယ္။ ေအးေလ..ေခတ္ေတြသာေျပာင္းလာတယ္။ ကိုုယ္တိုု ့တုုိင္းျပည္ရဲ ့ပညာေရးစနစ္ကမွ မေျပာင္းလာဘဲ။
    အခြင့္သာတာနဲ ့ေရးပါမယ္ေနာ္။ ေလာေလာဆယ္ ႏွစ္လသံုုးလေလာက္မွာ အလုုပ္ကိစၥေတြသိပ္မ်ားေနလိုု ့ေရးႏုုိင္ပါ့မလားမသီ။ ေဂ်ေဂ်တိုု ့လိုု လူမ်ုုဳိးေတြ အမ်ားစုုဆုုိတိုုင္းျပည္အတြက္ သိပ္ေကာင္းမွာ။

    ReplyDelete
  27. အားေတာ႔မွသာေရးပါ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အမ။ စနစ္ကေတာ႔အမရယ္...

    JJ

    ReplyDelete
  28. မျမင္မေတြ႔ဖူးၾကေပမယ့္ စာဖတ္ရံု၊ အျပန္အလွန္သြားလာလည္ပတ္ရံုနဲ႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ျဖစ္ေစတာလည္း အြန္လိုင္းစာေပေလာကနဲ႔တူပါရဲ႕။
    ျမစ္က်ဳိးအင္း မွာ ရာဇဝင္ရိွတယ္။ ျပန္သိမ္းထားတဲ့ ပို႔စ္ေလး ၾကံဳမွ ဖြင့္ျပတာေပါ့။

    ReplyDelete
  29. ဘေလာက္ဂါေတြထဲ မွာ ငွက္ နဲ႕ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ အေၾကာင္း စိတ္၀င္စားတဲ့ သူတစ္ေယာက္ တိုးလာလို႕ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျဖစ္ရပါတယ္။ ဟင္းလဲ ခ်က္ပါ။ ငွက္အေၾကာင္း၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ အေၾကာင္းေလးလဲ ဆက္ပါ။ :)

    ReplyDelete
  30. ကုုိျမစ္က်ဳိးအင္း..
    ဟုုတ္တယ္ေနာ္။ တကယ္ရင္းႏွီးေနသလိုုဘဲ။ ရာဖ၀င္ကုုိတင္မက တျခားစာေတြပါ လာေမႊဖတ္မလိုု ့မအားလိုု ့အကုုန္လာမဖတ္ျဖစ္ေသးတာ။

    ကုုိ ေအေအတီအိုု..
    က်မလည္းကုုိယ့္လိုုစိတ္၀င္စားတဲ့သူေတြရွိတယ္ဆုုိလိုု ့၀မ္းသာမိေနတာ။
    မ်ွမွ်တတလုုပ္ရမယ္ဆိုုပါေတာ့။ း)

    ReplyDelete
  31. စိတ္ခံစားမွဳျမင္႔တက္ေစတဲ႔စာေႀကာင္းေတြပဲ။
    ဟုတ္ပါတယ္။ ထူးဆန္းတယ္။
    မျမင္ဘူးမသိဘူးပဲ စိတ္ထဲမွာမွတ္မွတ္ထင္ထင္ျဖစ္ရတယ္။
    ကၽြန္မလည္း စူးႏြယ္ေလး လႅက္မစားတာကို အံ႕ႀသစြာမွတ္မိေနမိတယ္။ အဲဒါ ကၽြန္မနဲ႕ အိုင္အိုရာ ရဲ႕ လၻက္ကို္မိုးလင္းမိုးခ်ဳပ္စားလုိ႕ရေအာင္ ႀကိဳက္တဲ႔သူေတြျဖစ္တာေႀကာင္႔ ကိုယ္႔ရဲ႕ ဆန္႕က်င္ဘက္ သဘာ၀ကို မွတ္မွတ္ထင္ထင္ျဖစ္သြားႀကပံုပဲေနာ္။
    အမ်ားႀကီးပါ။ ဘေလာ႔ဂ္ေရးသူေတြေကာ၊ မေရးပဲလာအားေပးေနသူေတြေကာ။
    မျမင္ရတဲ႕ စိတ္နဲ႕လူေတြကို၊ မျမင္ရတဲ႔ သံေယာဇဥ္ေတြနဲ႕ ဆက္သြယ္မိေနႀကတယ္။
    အုိင္အိုရာရဲ႕ အစားအစာေတြပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ခံစားခ်က္ေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ အားလံုးကို အားေပးေနခ်င္စိတ္အျမဲရွိပါတယ္။
    ခင္မင္ေလးစားလွ်က္

    ReplyDelete
  32. မေကာင္းမြန္၀င္း..
    မေကာင္းမြန္၀င္းတိုု ့လက္ဖက္ၾကိဳက္တယ္ဆိုုေတာ့ေတာင္ အိမ္ကိုုသတိရမိတယ္တူလိုု ့ေလ။
    က်မရဲ ့ခံစားခ်က္ေတြနဲ ့အစားအစာေတြကိုု အားေပးမယ္ဆိုုေတာ့ပိုုအားရွိတာေပါ့။ ေက်းဖူးတင္၀မ္းသာရပါတယ္။

    ReplyDelete
  33. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  34. အုိင္အိုရာ ဒီပို႔စ္ေလး တင္ျပီးစက လာဖတ္ေသးတယ္ အေရးတၾကီးနဲ႔မုိ႔ မမန္႔ျဖစ္ခဲ႔တာ။ ဒါကေတာ့ ေနာက္တစ္ေခါက္ေပါ့ဗ်ာ။ ဖတ္ျပီးေတာ့ သေဘာက်မိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္ စိတ္ကူးထဲမွာ ေရးမိေနတာပဲ။ အိုင္အိုရာက ခ်ေရးလိုက္ေတာ့ ပိုေကာင္းသြားတာေပါ့။ ဟုတ္လည္း ဟုတ္ပါ့ေနာ္ လူေတြကို ျမင္ဖူးတာမဟုတ္ဘဲ ေရးထားတဲ႔စာေလးေတြကို ဖတ္ျပီး စကားလံုးေလးေတြကေန ပံုေဖာ္ျပီး ရင္းႏွီးေနၾကတာ ထူးဆန္းပါေပ့ဗ်ာ။ အေပၚက မန္႔တာက နာမည္မသိမွာစိုးလို႔ ဖ်က္ျပီး ျပန္မန့္လိုက္တာေနာ္။

    ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ အိုင္အိုရာ

    ReplyDelete
  35. ဟင္း ဟင္း .. က်ိန္းဝါးေနတာမဟုတ္ဘူး ဟင္းမေကာင္းလုိ ့ဟင္းလာေတာင္းတာ ဟိ

    ReplyDelete
  36. Thanks for your part of mind to me.It's true..we all(both bloggers n readers)have mutual attachment.I still don't have my blog cos of my laziness to practise Burmese typing.I love nature and any kinds of art but no creativity:)
    Gyidaw

    ReplyDelete
  37. ေရႊညာသားေလး..
    သေဘာက်တယ္ဆိုုလိုု ့ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ မအားလိုု ့ခုုမွျပန္ေရးျဖစ္တာခြင့္လႊတ္ပါ။ မအားတဲ့ၾကားထဲက လာျပန္ေရးလိုုက္တယ္ေနာ္။

    ဗစ္စတာ..
    ၾကိဳက္တဲ့ဟင္းယူသြားပါ..ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ခ်က္တဲ့ဟင္းေတာင္ဓါတ္ပံုုမရိုုက္ျဖစ္ဘူး။ အားေတာ့မွ ဗစ္စတာၾကိဳက္တဲ့ဟင္းခ်က္ေပးမယ္ေနာ္။ ဘာၾကိဳက္လည္းေျပာထားအုုန္း။ ဟုုတ္လား။

    ဂ်ီးေဒၚ..
    ဟင္း..ဟင္း..မစလိုုက္ေလနဲ ့လိုု ့အားေပးရမလိုုျဖစ္ေနျပီ။ စလိုုက္ရင္ေတာ့ စားလည္းဒီစိတ္သြားလည္းဒီစိတ္နဲ ့အိပ္ေရးေတြပ်က္ကုုန္ေတာ့မယ္။ ဂ်ီးေဒၚရဲ ့သူမ်ားေတြကိုုမန္ ့တာေလးေတြဖတ္ရင္း ရင္းႏွီးေနတာၾကာပါျပီ။
    ခင္လည္းခင္ေနတာ။ စိတ္ထဲက။

    ReplyDelete
  38. I already have that problem(sar le de sait,twar le de sait)I bring my blogger friends around Switzerland in mind.I just remember like my closed friends wherever i go,whatever i cook and eat,anykind of ceremony i attend,whenever i see beautiful scene............:)
    Gyidaw

    ReplyDelete
  39. ဟုတ္ပါ့ရွင္ တကယ္ကို ထူးဆန္းပါတယ္။ မအိမ္သူဆို အစက စာဖတ္သူ သက္သက္ပါ။ တိတ္တိတ္ကေလး စာေတြလိုက္လိုက္ဖတ္ၿပီး ကြန္မန္႔ေတြဘာေတြလဲ ေပးေလ့သိပ္မရွိခဲ့ပါဘူး။ အဲဒါဟိုး လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ ႏွစ္ေလာက္ကတည္းက ဘေလာ့ဂ္တကာ လည္ၿပီးစာဖတ္လာခဲ့တာေပါ့။ ဘေလာ္ဂါေတြအားလံုးကို ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ တရင္းတႏွီးသိလို႔။ အခုမွ စိတ္ကူးေလးေပၚၿပီး ဘေလာ့ဂ္ေလးစေရးျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္စိတ္ထဲရင္းႏွီးေနတဲ့ ဘေလာ္ဂါ တစ္ေယာက္ေယာက္ကမ်ား ေကာ္မန္႔လာေပးသြားရင္ စိတ္ထဲမွာ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ျပန္ဆံုလိုက္ရသလိုမ်ိဳးခံစားမိတယ္။ ငယ္ေပါင္း သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ စကားေျပာသလိုမ်ိဳး တရင္းတႏွီးျပန္ေျပာမိတယ္။

    ReplyDelete
  40. ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တဲ့ပို႔စ္ေလးကို ဖတ္သြားပါတယ္ရွင္။

    ခင္မင္ေလးစားလ်က္

    ReplyDelete
  41. မအိမ္သူ..
    ဟုုတ္တယ္။ ဟုုတ္တယ္ ကိုုယ္လည္းကုုိယ္ဖတ္ျပီးရင္းႏွီးေနတဲ့ ဘေလာ့ဂါေတြကိုုခုုေတာ့ ပိုုျပီးရင္းႏွီးခင္မင္သြားတယ္။ း)
    လာလည္လိုု ့ေက်းဇူးတင္၀မ္းသာရပါတယ္။ ေနာင္လည္းလာလည္ဘိုု ့ဖိတ္ေခၚပါရေစေနာ္။

    ေမသိမ့္သိမ့္ေက်ာ္..
    ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ မွတ္ခ်က္ေလးအတြက္ ေက်းဇူးတင္၀မ္းသာရပါတယ္ရွင္။
    လာလည္ျပီးမွတ္ခ်က္ေလး ေပးသြားလိုု ့ေက်းဇူးတင္၀မ္းသာရပါတယ္။ ေနာင္လည္း လာလည္ပါလိုု ့ဖိတ္ပါရေစ။

    ခင္မင္ေလးစားေသာ..
    အိုုင္အိုုရာ

    ReplyDelete
  42. လၿပည့္ရိပ္June 22, 2011 at 1:43 PM

    မၾကာမၾကာေရာက္ပါတယ္။ ေရာက္ၿဖစ္တိုင္း လွပတဲ့ ဟင္းေတြနဲ့ၾကိဳဆိုေနလို႔ သေရက် ၿပီး ၿပန္သြားရတဲ့ အၾကိမ္မ်ားပါတယ္။ ဒီတခါမွာေတာ့ က်မကိုမွတ္မွတ္ရရ ထည့္ေရးထားလို႔ ေက်းဇုူးလည္းအမ်ားၾကီးတင္မိပါတယ္။ ဒီလို ပိုစ့္မ်ိဳးေလးေတြဖတ္ရတာ အားရွိတယ္။ မိသားစုဆန္တယ္လို႔ ခံစားရတယ္ေလ။ ေနာင္လည္း အၿမဲလာအားေပးေနပါ့မယ္လို႔ .. :)

    ReplyDelete
  43. လျပည့္ရိပ္..
    လာလည္လိုု ့ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေနာင္လည္းလာမယ္ဆုုိလိုု ့အျမဲၾကိဳဆိုုေနပါတယ္။ လျပည့္စီကုုိလည္း အျမဲလိုုလိုုေရာက္ပါတယ္ အားတာနဲ ့။ သေဘာလည္းက်ပါတယ္။

    ReplyDelete

မွတ္ခ်က္ေလးေတြကိုုရင္းႏွီးခင္မင္စြာေပးႏုုိင္ပါတယ္ရွင္။ ေက်းဇူးတင္လွ်က္ပါ။