မိုုးတမနက္ရဲ ့ခံစားခ်က္

ေကာ္ဖီျပင္းျပင္းတစ္ခြက္ေဖ်ာ္တယ္။ ဘာစားစရာရွိလည္းေ၀့၀ိုုက္ၾကည့္ျပီး မ်က္စိထဲေရာက္လာတဲ့ ခရုုိဆန္ ့ေပါင္မုုန္ ့ထုုတ္ထဲကခရုုိဆန္ ့တစ္ခုုကိုု ပန္းကန္ျပားထဲထဲ့ျပီး အပူနဲနဲေပးလုုိက္တယ္။ မိုုက္ခရုုိေ၀့ကေန ထုုတ္ယူလာျပီး ျပဴတင္းေပါက္ေဘးက ေကာ္ဖီစားပဲြမွာ လာထုုိင္တယ္။

အျပင္မွာမိုုးေတြရြာေနတုုန္းဘဲ။ ညကတည္းကရြာေနတာ။

ျပဴတင္းအျပင္က မိုုးစက္ေတြကိုု ဘာရယ္မဟုုတ္ေငးၾကည့္ေနခဲ့မိတယ္။

ျပဴတင္းေပါက္မွန္ နဲ ့ျခင္စကာကိုုေက်ာ္ျပီး မိုုးေတြရြာေနတဲ့ အျပင္ကိုု ၾကည့္ေနရတာ လြမ္းစရာလိုုလိုု ေဆြးစရာလိုုလိုု ခံစားရတယ္။

အျပင္က ရုုိ  ့စ္ေမရီ ျခံဳပင္ၾကီးက က်မႏွစ္သက္တဲ့ ခရမ္းေရာင္ပန္းေလးေတြ ကေတာ့ မိုုးကုုိအံတုုျပီး မေၾကြသြားေအာင္ေလနဲ ့အတူ အလိုုက္အထုုိက္ယိမ္းထုုိးလိုု ့ေနတယ္။ ျပဴတင္းေပါက္နဲ ့ကပ္လ်က္က California Fuchsia အပင္မွာလည္း  သူ ့ရဲ  ့သိပ္လွတဲ့ ပန္းေရာင္နဲ ့ ခရမ္းေရာင္ေရာယွက္ထားတဲ့ အပြင့္ေလး ႏွစ္ပြင့္ဆင့္ေလးကလည္း သူ ့ ကိုုအျမဲလာႏွုုတ္ဆက္တတ္တဲ့ ၀တ္ရည္စုုတ္ငွက္တစ္မ်ဳိး Ana’s Hummingbird ကုုိေမ်ွာ္ေနၾကသလိုုဘဲ။

ဟုုိအရင္အခ်ိန္ေတြတုုန္းက မိုုးရာသီျမင္ကြင္းေတြနဲ ့ အသံေတြ စိတ္အျမင္နဲ ့စိတ္အၾကားထဲကုုိ ေရာက္လာတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေတြးမယ္လိုု ့မရည္ရြယ္ထားသလိုု ေတြးေန ျမင္ေယာင္ေန ၾကားေယာင္ေနမိမွန္းေတာင္ သတိမထားမိလိုုက္ပါဘူး။ သတိမရွိတဲ့အခုုိက္အတန္ ့ ေလးတစ္ခုုေပါ့။

ျမန္မာျပည္မွာဆုုိရင္ေတာ့ ဒီလုုိမုုိးေတြရြာေနျပီဆုုိရင္ အိမ္ေဘးက ပိေတာက္ပင္ေတြ သရက္ပင္ေတြ ေခါင္မိုုးနဲ ့ ထိတိုုက္လိုု ့ျမည္တဲ့ အသံေတြ ၾကားေနရျပီး အိမ္ေရွ  ့ ကိုုထုုိင္ၾကည့္ေနရင္ သစ္ပင္မွာ ခ်ိတ္ထားတဲ ့သစ္ခြပင္ေတြ မိုုးေရထဲမွာ ေလနဲ ့ ယိမ္းေနၾကတာေပါ့။ ျပီးေတာ့ မုုိးရနံ ့။ ဒီမွာဘယ္ေတာ့မွ မရတဲ့ မိုုးရနံ ့။ မိုုးရနံ ့ဆုုိတာ တခါတေလ ပိေတာက္နံ ့ ေလးသင္းတတ္တယ္။ တခါတေလ သရက္သီးေတြေၾကြက်ျပီး ကဲြလိုု ့ထြက္လာတတ္တဲ့ သရက္သီးစိမ္းနံ  ့ေလးသင္းတတ္တယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ အိမ္ေရွ  ့က ဇီဇ၀ါပင္ၾကီးကေန တပင္လံုုးေ၀ေနေအာင္ပြင့္ေနတတ္တဲ့ က်မႏွစ္သက္တဲ့ ဇီဇ၀ါနံ ့ ေလးေတြလည္းသင္းေနတတ္တာေပါ့။

ေဟာ…. ေမ်ွာ္လင့္ေနမိတုုန္းမွာဘဲ လာေနက် ၀တ္ရည္စုုတ္ငွက္ေလးက ပန္းေရာင္နဲ ့ ခရမ္းေရာင္ေရာယွက္ထားတဲ့ ပန္းပြင့္ေလးေတြကိုု လာလိုု ့ ၀တ္ရည္စုုတ္ႏွုုတ္ဆက္ေနၾကတယ္။ သူလာရင္  " ဖ်ီးးး…..”  လိုု ့သံရွည္ေလးတခုုကိုု တခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ ေအာ္တတ္တယ္။ ဒါမွမဟုုတ္ရင္ “ tic  တစ္က္” ဆုုိျပီး သူ ့အျမီးကုုိတစ္မ်ဳိးရုုိက္ျပီး အသံထြက္ေအာင္ေပးတတ္တယ္။ အဲဒီအသံေလးကုုိ ၾကားလိုုက္ျပီဆုုိရင္ က်မလည္း လွည့္ပတ္ျပီး မ်က္လံုုးကရွာေဖြမိတာ အက်င့္ျဖစ္ေနတယ္ေလ။ ဒီတခါေတာ့ သူေလးက က်မထုုိင္ေန တဲ့ျပဴတင္းေဘးက ႏွစ္ပြင့္ဆင့္ေနတဲ့ပန္းေလးေတြစီ တဲ့တဲ့မတ္မတ္လာျပီး သူ ့ရဲ ့ ေတာင္ပံေလး ႏွစ္ခုုကိုု စဥ္ဆက္မျပတ္ ပ်ားပုုတုုန္းတစ္ေကာင္လိုု ခပ္ထားျပီး ပန္းပြင့္ေလးေတြထဲက ၀တ္ရည္ကိုု မိုုးေရစက္ေတြၾကားမွာ ႏွစ္ျခိဳက္စြာနဲ ့စုုတ္ယူေနေလရဲ  ့။ သူႏွစ္ျခိဳက္မွာ ေသခ်ာပါတယ္ေလ။ ဒီပန္းေလးေတြ ပြင့္တုုိင္း သူတိုု ့ေန ့တုုိင္းလာျပီး ၀တ္ရည္စုုတ္ၾကတယ္ေလ။ က်မတုုိ ့ကိုု ျပဴတင္းမွန္ေတြ သံစကာေတြသာမျခားထားရင္လက္နဲ ့လွမ္းျပီး ကုုိင္ရင္ေတာင္ထိႏုုိင္တယ္။ က်မစိတ္ဟာအလြန္ဘဲ၀မ္းသာေက်နပ္ႏွစ္သက္သလိုုျဖစ္ျပီး ေကာ္ဖီခြက္ကိုု အသာခ်လိုုု ့သူ ့ ကိုုဘဲ ၾကည္ႏူးစြာၾကည့္ေနမိေတာ့တယ္။

ဒါေပမဲ့ၾကည့္ေနရင္းနဲ ့က်မရဲ  ့စိတ္အေတြး က က်မမက္မက္ေမာေမာ ၾကည့္ခဲ့ ျမင္ခဲ့ဘူးတဲ့  က်မရဲ  ့ျမန္မာျပည္ကငွက္ေလးေတြစီ ေရာက္သြားျပန္တယ္။ ဒီလုုိမိုုးေတြ ရြာေနရင္ အိမ္ေရွ  ့ ကသစ္ပင္တုုိ ့၊ အုုတ္ေရကန္ေဘာင္ေလးတုုိ ့၊ ဓါတ္ၾကိဳးတန္းတုုိ ့ေပၚမွာ ဗြတ္ကလုုံငွက္ေလးေတြ၊ ေတးဆုုိျပီးလာနားခ်င္နားမယ္။ ဒါမွမဟုုတ္ ဗြတ္ဖင္နီ ငွက္ကေလးေတြ၊ ဒါမွမဟုုတ္ရင္ေတာ့ တစ္တစ္ တစ္တစ္နဲ ့ ၀ါးရုုံေတြၾကားမွာ ဆင္းလိုုက္တက္လုုိက္ လုုပ္ျပီး ေအာ္ေနတတ္တဲ့ ႏွံျပီစုုတ္ငွက္ သံေလးကိုုၾကားေန ရလိမ့္မယ္။ ေတာင္ငံုုးငွက္တစ္မ်ဳိးလာတတ္တဲ့မုုိးတခ်ိန္ဆုုိရင္ေတာ့ သူ ကအိမ္ေရွ  ့ကုုိဘယ္ေတာ့မွ မလာဘူး။ အိမ္ေနာက္ဘက္က သစ္ပင္ေတြေအာက္မွာ တရစပ္ေအာ္ရင္း ေျမေပၚကရြက္ေၾကြေတြၾကားကိုု ဖြျပီးေတြ ့တဲ ့အစာစားလုုိက္ သူ ့ အေဖၚကိုု အသံေပးျပီး ျခံဳပင္လုုိ အနိမ့္ပင္ရဲ  ့ကုုိင္းေတြေပၚတစ္ခါတစ္ရံခုုန္တက္လိုုက္လုုပ္ရင္း မိုုးထဲမွာေပ်ာ္ေနတာေတြ ၾကားရျမင္ရမွာေပါ့။

ငွက္ကေလးေတြကိုုေတြးေနရာကရုုတ္တရက္သူ ့  စီစိတ္ကေရာက္သြားျပန္တယ္။သူလည္းမိုုးေတြရြာတာကိုု ထိုုင္ၾကည့္ရတာသေဘာက်တတ္တာကိုု အနားမွာသူရွိေနလ်က္နဲ ့ သတိရမိသြားတယ္။

သူထလာေတာ ့က်မရဲ  ့အေတြးေတြရပ္ျပီး ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ေနတဲ့သူ ့ကိုု  ျမန္မာျပည္ကမိုုးရာသီကိုုလြမ္းမိတဲ့
အေၾကာင္း ဆက္ေျပာမိျပန္တယ္။ မိုုးရနံ ့နဲ ့ မိုုးေတြၾကားထဲက အသံေတြ ကိုုလြမ္းမိတဲ့အေၾကာင္း ဒီလုုိမိုုးေတြရြာေနရင္ ဘယ္လိုုငွက္ေလးေတြ လာတတ္တဲ့ အေၾကာင္းနဲ ့အဲလိုုငွက္ေတြရဲ  ့ အသံကိုုဒီမွာမၾကားရေၾကာင္းေတြ တမ္းတမ္းတတေျပာမိတယ္။

ျပီးေတာ့ငယ္ဘ၀တုုန္းက မိုုးရာသီေန ့ေတြကိုု ဆက္လြမ္းသြားမိျပန္တယ္။ ငယ္ငယ္တုုန္းက မိုုးေတြရြာရင္ သရက္သိးေတြ တဒုုန္းဒုုန္း နဲ ့ေၾကြတာ၊ ပိႏၷဲသီးမွည့္ေတြေၾကြျပီး အပင္ေအာက္မွာ ကဲြျပဲျပိး ျပဳတ္က်တာေတြ အဲဒီအေၾကြေတြက ရတဲ့သရက္သီးနံ ့ေတြ ပိႏၷဲသီးနံ ့ေတြတျခံလုုံးမွာ ေမႊးေနတာေတြ ဆက္ေျပာေနမိတယ္။ မိုုးတိတ္သြားရင္ သရက္သီးေတြ ပိႏၷဲသီးေတြစားၾကရတယ္။ ျပီးေတာ့ ေန ့ ခင္းဘက္ မိုုးေတြရြာရင္တစ္အိမ္လံုုးမီးေတြ ဖြင့္ထားျပီးလင္းေနတာကိုု သိပ္သေဘာက်ခဲ့ ေပ်ာ္ခဲ့ေသးတယ္။ မိုုးေရခ်ဳိးျပီး ေရခ်ဳိးခန္းထဲကေရကိုုျပန္ခ်ဳိးလိုုက္ရင္ ေႏြးသြားတာကုုိ ခံစားရတဲ့ ခံစားမွုုကအစျပန္သတိရမိတယ္။ မိုုးေရခ်ဳိး၊ ေရခ်ဳိးျပီးေတာ့အေႏြးထည္ေလး၀တ္ ေစာင္ေလးျခံဳျပီးအိပ္ယာထဲမွာ ေကြးေနရတာကိုု လည္းၾကိဳက္တာဘဲ။ သူကျဖတ္ေျပာလာေသးတယ္။ သူကေတာ့မိုုးရြာရင္ မိုုးေရထဲမွာ ေဘာ္လံုုးကန္ရတာအၾကိဳက္ဆံုုးဘဲတဲ့။ ေဘာ္လံုုးကန္ျပီးျပန္လာရင္ဇလံုုထဲထမင္းေတြထဲ့ျပီး အျပတ္စားတာဘဲတဲ့။

ဒီလိုုအေတြးနယ္မခ်ဲ  ့ျဖစ္တာလည္းၾကာျပီဆုုိေတာ့ သည္မိုုးတမနက္ေလးကေနျပန္လည္ရရွိခဲ့တဲ့ဆြတ္ပ်ံ  ့ၾကည္ႏူးဘြယ္ရာမိုုးျမင္ကြင္း မုုိးအသံ မုုိးရနံ ့ေတြကိုုက်မရဲ  ့စိတ္အာရုုဏ္ကသယ္ေဆာင္လာခဲ့လိုု ့ သည္မိုုးတမနက္ေလးကိုုေက်းဇူးတင္မိသြားပါတယ္။ ျပီးေတာ့သူနဲ ့ ငယ္ဘ၀ကမိုုးရာသီအေၾကာင္းေတြဆက္ေျပာျဖစ္သြားတာလည္း ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းပါတယ္။ ႏွစ္ေယာက္သားေကာ္ဖီေသာက္ရင္းတေယာက္တလဲွ ့ ေျပာေနၾကတာလည္းေပ်ာ္စရာပါ။ တကယ္ကိုုဆြတ္ပ်ံ  ့ၾကည္ႏူးလိုုက္ရတဲ့မိုုးနံနက္ခင္းေလးပါ။

တကယ္ေတာ့ဒါေတြဟာအတိတ္မွာက်န္ေနခဲ့ပါျပီ။ က်မနဲ ့မဆုုိင္ေတာ့တာမဟုုတ္ေပမဲ့ က်မကအခုုပစၥဳပၺန္မွာပါ။ က်မရဲ  ့ စိတ္အာရုုဏ္ေတြဘယ္ေရာက္သြားတယ္ဆုုိတာေလးကိုုေတာ့သတိခ်ပ္လိုုက္မိလိုု ့ ပထမစိတ္ေလးကိုုဒုုတိယစိတ္ေလးနဲ ့ အမိအရၾကည့္လိုုက္ႏုုိင္ေလသလားလိုု ့ေတြးလုုိက္မိပါေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့အေတာ္ၾကာၾကာ္ေတာ့သတိမရွိဘဲေတြးခ်င္ရာေတြး ေဆြးခ်င္ရာေဆြးေနခဲ့တာပါ။

မိုုးတမနက္ရဲ  ့ခံစားမွုုေလးကုုိ ခ်ေရးခ်င္တာနဲ ့ေရးလုုိက္ပါတယ္။

မွတ္မွတ္ရရ ဒီႏွစ္ခ်စ္သူမ်ားေန ့ရဲ  ့ ညဘက္မွာလည္းမိုုးေတြမေမွ်ာ္လင့္ဘဲရြာလာျပန္ေတာ့အေပၚကစာေလးကိုုသတိရျပီးျပန္ဖတ္မိပါတယ္။ သူနဲ ့က်မၾကိဳက္တာေလးေတြပါေနေတာ့ဒီစာေလးကိုု ခ်စ္သူမ်ားေန ့ အမွတ္တရတင္လိုုက္ပါတယ္ရွင္။

သူနဲ ့ခဲြေနခဲ့ရဘူးကတည္းကက်မေဘးမွာသူရွိေနခဲ့တာနဲ ့တင္က်မေက်နပ္ေနတတ္ပါျပီ။ ဘယ္သူအရင္ေလာကထဲကထြက္ခြာသြားရမယ္ဆုုိတာမသိႏုုိင္တဲ့ဘ၀မွာႏွစ္ေယာက္အတူရွိ ေနရတာနဲ ့တင္ဘဲကံကိုုေက်းဇူးတင္လွပါျပီ။

ခ်စ္သူမ်ားအားလံုုးစိတ္ခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစရွင္။

ခင္မင္ေလးစားေသာ...

အိုုင္အိုုရာ