ခင္ဆုုိတဲ့ ကိုုယ့္အေမ

ခင္ဆုုိတာ အေမက သူ ့ကုုိယ္သူ သံုုးတဲ့ နာမ္စားေပါ့။
အေမ့သူငယ္ခ်င္းေတြ ကဆုုိဒ္စံုုဆုုိေတာ့ အေမ့ကိုုေခၚ ၾကတာကလည္းမ်ဴိးစံုု။
ရြယ္တူေတြက ခင္၊ ငယ္သူေတြ က မမခင္၊ ေတာ္ေတာ္ငယ္သူေတြက အန္တီခင္၊
ဒက္ဒီရဲ  ့၀န္ထမ္းေတြကေတာ့ အမၾကီးတဲ့။
ဒက္ဒီကလည္း ခင္ ပါဘဲ။ ဒက္ဒီ့ကိုု အေမေခၚတာ ေတာ့ ဒက္ဒီ့အေၾကာင္းေရးမွ ထဲ့ေရးမယ္ေလ။

အေမ့အေၾကာင္း ေျပာရမယ္ဆုုိရင္ ကိုု္ယ္တစ္ေထာင့္တစ္ည တုုိင္ေအာင္မရပ္မနားေျပာႏုုိင္တယ္။
အေမက ကုုိယ္နဲ ့တူတယ္လိုု ့လူေတြက ေျပာၾကေပမဲ့ ကုုိယ္ကမလွဘူး။ အေမက လွတယ္။
အေမက ဖက္ရွင္လည္းက်တယ္။ အေမၾကိဳက္တဲ့ အေရာင္ေတြက ကုုိယ္ၾကိဳက္တဲ့ အေရာင္ေတြနဲ ့နီးစပ္တယ္။ အေမက ၾကားေရာင္ေတြ ျဖစ္တဲ့ မီးခုုိးတုုိ ့မရမ္းႏုုတိုု ့ေဗဒါေရာင္တုုိ ့နံ ့သာေရာင္တုုိ ့လိုုမ်ဳိးေတြကိုု  ႏွစ္သက္တယ္။ ကုုိယ္လည္း အဲလိုု ၾကားေရာင္ေတြ ကိုုႏွစ္သက္တယ္။
အေမ က လည္ပင္းမွာ စကပ္ဖ္ ခ်ည္ရတာ ႏွစ္သက္တယ္။ ရန္ကုုန္မွာ ေတာ့ ေနာက္ပိုုင္း ရာသီကပူလာေတာ့ အေမလည္း အဲဒီဖက္ရွင္ မလုုပ္ႏုုိင္ေတာ့ပါဘူး။

အေမက ႏွုုတ္ခမ္းနီဆုုိးရတာ သိပ္ႏွစ္သက္တယ္။ ကုုိယ္ဟာ ငယ္ငယ္က ဘရန္းေတြ ကိုုမသိခဲ့ပါဘူး။ ခုု ကုုိယ္ျပန္စဥ္းစားေတာ့ အေမ့ႏွုုတ္ခမ္းနီဘူးေတြ ဟာ မက္စ္ဖက္တာ (Max Factor) နဲ ့ ရယ္ဗလြန္ (Revlon) ေတြ ဆုုိတာ ျပန္သတိရမိတယ္။ အေမ က ေတာ္ေတာ္ေခတ္မွီခဲ့တာ ငါမသိခဲ့ပါလားလိုု ့ေတြးမိတယ္။

အေမဟာ သိပ္အလုုပ္လုုပ္တယ္။
အိမ္ေထာင္ရွင္မပီသစြာ ခ်က္ေရးျပဳတ္ေရးေတြ ကိုု ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ စီမံခ်က္ျပဳတ္ ႏုုိင္ခဲ့သလိုု တစ္ဖက္တစ္လမ္း က ရတနာ ေလးေတြ လည္း ေရာင္းတတ္ေသးတယ္။ ကုုိယ္မွတ္မိတာေတြ ကိုုယ္ျပန္ခ်ေရးၾကည့္ေနတာပါ။ အေမတုုိ ့ေခတ္က ဘ၀စတုုိင္ေပါ့။

အေမခ်က္တဲ့ဟင္း ဟာ ကုုိယ္တုုိ ့အတြက္ အေကာင္းဆံုုးဟင္းေတြ ျဖစ္တယ္။
ကိုု္ယ္ဟာ ဒီလိုု နဲ ့အစားအေသာက္ ေခ်းမ်ားသူ လား အေကာင္းၾကိဳက္သူလား ဇီဇာေၾကာင္သူလား ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကုုိယ္ ဟင္းခ်က္ေတာ့ အေမက ဒီလိုုမွ ၾကိဳက္တာ။ အေမက ဒီအခ်ိန္မွ ခ်တာ။ ဒီအခ်ိန္မွ ထဲ့တာ စသျဖင့္ ေတြးေတြး ျပီး အေမ့လိုု လိုုက္ခ်က္တယ္ ခုုခ်ိန္ထိ။ အေမက ဟင္းခ်က္ေကာင္းရံုုတင္မဟုုတ္ဘူး။ ဟင္းစပ္လည္း ေကာင္းတယ္။ ကိုုယ္တုုိ ့အိမ္က ထမင္း၀ုုိင္း ဟာ အျမဲတမ္း လိုုက္ဖက္တဲ့ အရည္ဟင္း အသားဟင္း အရြက္သုုတ္ သိုု ့မဟုုတ္ အေၾကာ္ အခ်က္ ငပိရည္ သိုု ့မဟုုတ္ ငပိခ်က္ သုုိ ့မဟုုတ္  ငံျပာရည္ခ်က္နဲ ့တုုိ ့စရာ သိုု ့မဟုုတ္ အစပ္ေထာင္းတစ္ခုုခုု  နဲ ့အျမဲစိုုေျပေနခဲ့တယ္။ အစားမညီတဲ့ သားသမီးေတြ အတြက္ တစ္ဦးခ်င္း အတြက္ လုုပ္ေပးတယ္။
ဒက္ဒီ့အတြက္ကေတာ့ ပိုုျပီး ရွယ္ေတြေပါ့။ ဒက္ဒီက ပဲ သိပ္ၾကိဳက္ေတာ့ ဒက္ဒီ့အတြက္ ပဲဟင္းေတြ အပိုုပါတတ္တယ္။ ငါးရံ  ့ေျခာက္ဖုုတ္ လိုုမ်ဳိးေလးေတြ အပိုုပါတတ္တယ္။

အေမက အဂၤလိပ္ရုုပ္ရွင္လည္း သိပ္ၾကိဳက္တယ္။ ဒက္ဒီနဲ ့အေမ က ညဖက္ရွုုိးေတြသြားၾကည့္တာမ်ားတယ္။ အေမ့ကိုု ဒက္ဒီက အကုုန္ ဘာသာျပန္ေပးတာေလ။
ရုုပ္ရွင္ျပီးေတာ့ အဲတုုန္းက ရန္ကုုန္မွာ ေလဟာျပင္ေစ်းရွိတယ္ေလ။ ေလဟာျပင္ေစ်းက ေန ဖာလူဒါ နဲ ့ေခါက္ဆဲြေၾကာ္ တုုိ ့၀က္သားလိပ္ေၾကာ္တုုိ ့၀ယ္လာျပီး သားသမီးေတြ ကိုု ႏွုုိးေၾကြးတတ္ၾကတယ္။ ကုုိယ္ဟာ အခ်ဳိသိပ္မႏွစ္သက္ေပမဲ့ အဲဒီငယ္ဘ၀ ေၾကာင့္လားမသိ၊ ဖာလူဒါသိပ္ၾကိဳက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သိပ္ေကာင္းတဲ့ ဖာလူဒါ ေတြစားခဲ့ရေတာ့ မေကာင္းလိုု ့ကေတာ့ နည္းနည္းမွ ဆက္မစားဘူး။

အေမဟာ အသန္ ့သိပ္ၾကိဳက္တယ္။
ေဆးရံုုေဆးခန္း ဘူတာ လုုိမ်ဳိးေနရာေတြ သြားရတဲ့အေၾကာင္းေတြ ရွိလိုု ့သြားရရင္ ေလွခါးလက္ရမ္းတုုိ ့ေဘးကနံရံတုုိ ့ကိုု ဘယ္ေတာ့မွ လက္နဲ ့မကိုုင္ဘူး။ ကိုုယ္တုုိ ့ကိုုင္ရင္လည္း တားျမစ္တယ္။ လူေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ ကိုုင္ထားတဲ့ အရာေတြမုုိ ့လိုု ့တဲ့။ ကုုိယ့္မွာ ခုုထိ အဲဒီအက်င့္စဲြသြားတယ္။ ကုုိယ္ လူအမ်ားထိကုုိင္ထားတဲ့ အရာေတြ တတ္ႏုုိင္သမွ် မထိမိေအာင္ ၾကိဳးစားတယ္။ မေရွာင္ႏုုိင္ခဲ့ရင္ အခြင့္ရတာနဲ ့လက္ေဆးေတာ့တာဘဲ။

အေမ အလွၾကိဳက္တာ သပ္ယပ္တာၾကိဳက္တာ လည္းကိုုယ္ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူး။ ကုုိယ္ဟာအလွၾကိဳက္ေပမဲ့ သပ္ယပ္တာၾကိဳက္ေပမဲ့ တစ္ခါတစ္ခါ ကုုိယ္စိတ္မပါရင္ ကိုု္ယ့္ပစၥည္းေတြဟာ ရွုုပ္ပြေနတတ္တယ္။ မသိမ္းမခ်င္း။ သူမ်ားသိမ္းလိုုက္ရင္လည္း ကုုိယ္မၾကိဳက္ဘူး။ အရွုုပ္ထဲမွာ ဘယ္ပစၥည္း ဘယ္ေနရာမွာ ရွိေနတတ္တယ္ဆုုိတာ ကိုုယ္သိတယ္။ ရွုုပ္တာခ်င္းတူတူ ရွုုပ္ပံုုေျပာင္းသြားရင္ ကုုိယ္သေဘာမက်ဘူး။ ဆုုိးတဲ့ကိုုယ္။ အေမ က အ၀တ္လွန္းရင္လည္း အျဖဴဆုုိ အျဖဴေတြခ်ည့္ သပ္သပ္လွန္းမွ ၾကိဳက္တယ္။ လက္ရွည္ဆုုိ လက္ရွည္ေတြခ်ည့္ ကပ္လ်က္လွန္းမွ ၾကိဳက္တယ္။ လက္ရွည္ လက္တုုိေတြ ေရာေထြးေနရင္ မၾကိဳက္ဘူး။ ေနာ္က္ပိုုင္း တီရွပ္ေတြ ေပၚလာေတာ့ တီရွပ္ဆုုိ တီရွပ္သပ္သပ္ အရင္တုုန္း ကေတာ့ စြပ္က်ယ္ေတြ သပ္သပ္ေပါ့။ ေဘာက္ခ်ိတ္နဲ ့လွန္းတဲ့အခါ ေက်ာဖက္ ေရွ ့ဖက္ တစ္ညီတည္းလွန္းမွ ၾကိဳက္တယ္။ ေက်ာဖက္တစ္လွည့္ ေရွ ့ဖက္တစ္လွည့္ မညီမညာ လွန္းတာမၾကိဳက္ဘူး။ ပုုဆုုိးေတြလွန္းရင္ ပုုဆုုိးေတြခ်ည့္ ကပ္လ်က္မွ ၾကိဳက္တယ္။ လက္သုုတ္ပုု၀ါ လက္ႏွီးလိုုမ်ဳိး အက်ၤ ီေတြၾကားထဲ လာလွန္းရင္ ပိုုဆူခံရမယ္မွတ္။

အေမက စကားေျပာရင္ "  ပါ  " ထဲ့ေျပာမွ သေဘာက်တယ္။ ဟုုတ္ကဲ့ပါ။ သြားပါအုုန္းမယ္။ စသျဖင့္ေပါ့။ ရွင္ ့လိုု ့ေတာ့ ထဲ့မေျပာခုုိင္း ဘူး။ မန္းသူ ျဖစ္ျပီးေတာ့။ ကိုု္ယ့္အမ က ဟုုတ္ကဲ့ရွင့္ လုုိ ့ေျပာရင္ ျပင္ေျပာခုုိင္းတယ္။ ဟုုတ္ကဲ့ပါ လိုု ့။

အေမက ေခါင္းအံုုးစြတ္ အိပ္ယာခင္းဆုုိ အျဖဴမွ ၾကိဳက္တယ္။ ဒါမွ ပိုုးေကာင္မႊားေကာင္ ျမင္ႏုုိင္တာတဲ့။

မ်က္နွာလိမ္းရင္ ရွင္မေတာင္ သနားခါးမွ။ လက္ဆုုိ နံ ့သာျဖဴမွ။ ကရမက္ မၾကိဳက္ဘူး အဖြားၾကီးနံ ့နဲ ့တူလိုု ့တဲ့။ နံ ့သာျဖဴကုုန္ေနရင္ ေတာင္တံကတုုိး ေတာင္တံၾကီးလိမ္းတယ္။ ေပါင္ဒါဆုုိ Yardley ၾကိဳက္တယ္။ အျမဲ အဲဒါပဲ သံုုးတယ္။ ေရေမႊးၾကိဳက္တယ္။ Channel 5 ဘူးေသးေသးေလးတြ ျမင္တုုိင္း 4711 Au De Cologne ဘူးေသးေသးေလးေတြ ျမင္တုုိင္း အေမ့ကိုု အရမ္းလြမ္းတယ္။ အေမမူးရင္ အဲဒီ 4711 ေအာ္ဒီကလုုန္းေလး ထုုတ္ထုုတ္ ရွဴတာဘဲ။ လူအမ်ားထဲ ေရာေႏွာေရာက္ေန ရင္လည္း အဲဒါေလးထုုတ္ထုုတ္ ရွူတတ္တယ္။

ကန္စြန္းရြက္သင္ရင္  အရုုိးေလးေတြသပ္သပ္ အရြက္ေလးေတြ သပ္သပ္သင္တယ္။ အရုုိးကိုု ခဲြမွ ၾကိဳက္တယ္။ အထဲမွာ ပက္က်ိေသးေသးေလးတုုိ ့တီေကာင္တုုိ ့ပါေနတတ္တယ္ တဲ့။ ကုုိယ္က ေတာ့ မခဲြဘူး။ ထုုမွ ၾကိဳက္တယ္။ ဒီတစ္ခုုေတာ့ ကိုု္ယ္အေမနဲ ့မတူပါလား။ အေမကထမင္းေပ်ာ့ေနရင္ မၾကိဳက္ဘူး။ ထမင္းကိုု စင္းေကာ့ေနမွ ၾကိဳက္တယ္။

အေမက ေစတနာ အရမ္းေကာင္းတယ္။
အိမ္လာတဲ့သူမွန္သမ်ွ ထမင္းေကြ်းတာဘဲ။ ဧည့္သည္အတြက္ဆုုိ ျပီး ထမင္းကလည္း အျမဲပုုိခ်က္ထားတတ္တယ္။ ဘယ္ကဘယ္သူလာမယ္ဆုုိတာလည္း မသိပဲနဲ ့။

အေမ က သူ ့ပစၥည္းက်ရင္ ေတာ့ အေမ့ေကာက္လိုု ့မရဘူး။ ငွားရင္ ေခ်းရင္ ျပန္ေပးမွ ၾကိဳက္တယ္။
အေမက သတၱိလည္း ရွိတယ္။ ေျပာစရာရွိရင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေျပာတယ္။ ျမံဳစိျမံဳစိသမား သိပ္မုုန္းတယ္။

အေမ က အပင္စိုုက္တာ လည္း၀ါသနာပါတယ္။
ကုုိယ္ ငယ္ငယ္ေလးတုုန္း က ရွမ္းျပည္မွာ။ တစ္ျခံလုုံုုး ပန္းပင္ေတြ စားပင္ေတြခ်ည့္ပဲ။ ကိုုယ္ ေရးေရး ပဲမွတ္မိတယ္။ တကယ္မွတ္မိေနတာ ေတြက ဓါတ္ပံုုေတြထဲက ပန္းပင္ေတြ။ မ်က္ႏွာေလာက္ၾကီးတဲ့ ႏွင္းဆီပန္းၾကီးနဲ ့အေမ့ဓါတ္ပံုု ကိုုမွတ္မိေနေသးတယ္။ ရွက္စရာဘဲ အခုုေတာ့ အဲဒီပံုု မရွိေတာ့ပါဘူး။ အေမ ့လက္ထဲမွာ ကတည္းက ပ်က္သြားတာပါ။ ျခကိုုက္တဲ့ထဲပါသြားတာ။
ရန္ကုုန္မွာက်ေတာ့ ႏွင္းဆီေတြစိုုက္တယ္။ ကုုိယ္တုုိ ့ငယ္ငယ္ကေပါ့။ ညဖက္ဆုုိ ဖေယာင္းတုုိင္ထြန္းျပီး ပိုုးေကာင္ေလးေတြနဲ ့ခရုုေတြ လုုိက္ဖမ္းရတယ္။ မနက္အိပ္ယာထရင္ ရတဲ့ပန္းနံ ့ေလးေတြကိုု သိပ္သေဘာက်တယ္တဲ့။ ေနာက္ပုုိင္း အသက္ၾကီးလာေတာ့ ပိန္းပန္းပင္ နဲ ့သစ္ခြေလးေတြ စုုိက္တယ္။ ကုုိယ္ ကြင္းဆင္းျပီးျပန္လာရင္ အေမ့အတြက္ သစ္ခြ ေလးေတြ စုု ၀ယ္ ျပီး ျပန္လာတာဘဲ။ အပင္တစ္ပင္ခ်င္းစီ ကုုိ မနက္တုုိင္း ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ျပီး အဖူးတံ အရြက္တံ အသစ္ထြက္တာေတြကိုု ကုုိယ့္ကိုု ေျပာျပတတ္တယ္။

အေမက ေကာ္ဖီနဲ ့လက္ဖက္ရည္သိပ္ၾကိဳက္တယ္။
အေမတုုိ ့ခပ္ငယ္ငယ္က အဂၤလိပ္ေတြ နဲ ့ဒက္ဒီက အလုုပ္လုုပ္ရတာဆုုိေတာ့ အဲဒါမ်ဳိးေတြေပါတယ္ေလ။
အခ်ဳိေပါ့မွ ၾကိဳက္တယ္။

အေမ က ေကာက္ညင္းေပါင္းဆုုိ အျဖဴမွၾကိဳက္တယ္။ ေခါပုုတ္ သိပ္ၾကိဳက္တယ္။
မုုန္ ့ဟင္းခါးထက္ အုုန္းႏုုိ ့ေခါက္ဆဲြပိုု ၾကိဳက္တယ္။
ကုုလားစာထက္ တရုုပ္စာပိုု ၾကိဳက္တယ္။

အေမ က စည္းကမ္းၾကီးတယ္။
ကိုုယ္တုုိ ့ငယ္ငယ္ က သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ညဖက္ အျပင္ထြက္လည္ခ်င္တာမ်ဳိးတုုိ ့ဟုုိသြားဒီသြားသြားခ်င္တာမ်ဳိးတုုိ ့ ခြင့္မျပဳဘူး။
ကိုု္ယ္တုုိ ့ကိုုေျပာထားတယ္။ ကုုိယ့္ကိစၥ ကုုိယ္တစ္ခါတည္း ျဖတ္ထားတဲ့။ အိမ္လာေျပာခုုိင္းရင္ မ်က္ႏွာပ်က္မယ္ေနာ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ကုုိယ္တုုိ ့က ဗုုိင္းေကာင္းေက်ာက္ဖိ ၾကီးခဲ့ရတာ။ ခုုေခတ္နဲ ့တစ္ျခားစီ။

အေမက ခရီးသြားရတာ ၀ါသနာပါတယ္။
ကိုုယ္လည္း အဲဒီ၀ါသနာ အေမ့စီက ရတာျဖစ္ရမယ္။
ကုုိယ္တုုိ ့ငယ္ငယ္က ေႏြေက်ာင္းပိတ္တုုိင္းလိုုလိုု မႏၱေလး ေမျမိဳ ့သြားလည္ၾကတယ္။

အေမကလက္သည္းဆုုိ တိေနမွ ၾကိဳက္တယ္။
အေမက လက္သည္းကိုု ဘလိတ္ဒါး နဲ ့ညီေနေအာင္ လွီးျပီးျဖတ္တာ။ ကုုိယ္တုုိ ့ကိုု သာ လက္သည္းညွပ္နဲ ့ညွပ္ေပးတာ။ လက္သည္းရွည္ေနရင္ သိပ္ရွက္တယ္တဲ့။

အေမ က သေဘာေကာင္းသေလာက္ စိတ္ၾကီးတယ္။
စိတ္မွတ္ၾကီးတယ္။

ကုုိယ္ဟာ အေမ့အရည္အခ်င္းေတြကိုု မမွီဘူး။
အေမ့ ေက်းဇူးေတြ ကိုုေတာ့ တစ္ေန ့မွ မေမ့သေလာက္ပဲ။
အေမေန ့မွာ အေမ ့အေၾကာင္း ကုုိယ္သတိရတာေတြ ခ်ေရးရင္း ကုုိယ့္အေမရဲ  ့ေက်းဇူးကိုု ကိုုယ္မေမ့မေလ်ာ့ ရွိျပီး အေမ့ကုုိ ေန ့စဥ္ စိတ္ထဲမွ မွန္း ကန္ေတာ့ေနပါတယ္လိုု ့။

အားလံုုးကိုုေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္။
၂၀၁၅ အေမမ်ားေန ့မွာ မွတ္မွတ္ရရ။
အေမရွိေနေသးသူမ်ား အေမ့ကိုု စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ေစာင့္ေရွာက္ျပဳစုု ႏုုိင္ၾကပါေစလိုု ့....

အုုိင္အိုုရာ